Carlijn weet nog goed wanneer ze hoorde dat ze voor de functie van postdoc bij Onderwijswetenschappen was aangenomen. ‘Dat was een dag voor de geboorte van mijn zoontje’, blikt ze terug. ‘Het sollicitatiegesprek was tijdens mijn zwangerschapsverlof. Het gaf me als jonge moeder veel rust dat ik op de Radboud Universiteit kon blijven. Ik had het hier enorm naar mijn zin, vooral de combinatie van onderzoek doen en onderwijs geven sprak me aan.’
Toch besefte Carlijn vooraf dat het geen uitgemaakte zaak was dat ze na afronding van haar promotieonderzoek kon blijven. ‘De onderzoeksbanen lagen niet voor het oprapen’, legt ze uit. ‘Ik was al buiten de universiteit aan het rondkijken. Wat hielp, was dat ik naast mijn tijdelijke functie als promovendus op de afdeling Onderwijs en Pedagogiek ook binnen onze universiteit een docentenbaan had bij Onderwijswetenschappen. Af en toe vertelde ik collega’s dat ik het hier zo naar mijn zin had en graag wilde blijven. Uiteindelijk was het één van die collega’s die mij tipte dat er bij Onderwijswetenschappen een vacature voor postdoc aankwam, waarna ik besloot te solliciteren.’
Wetenschappelijke escaperoom
Met haar langere verblijf aan de Radboud Universiteit ging er voor Carlijn een wens in vervulling. ‘Voor mij een kans om de combinatie van onderzoek en onderwijs vast te houden’, verduidelijkt ze. ‘Want ook mijn contract als docent werd verlengd. Ik heb nu binnen onze universiteit twee banen: als docent en als postdoc.’
Voor Carlijn is het juist die combinatie die haar aanspreekt. ‘Als docent word ik enthousiast van samenwerken met studenten: bij hen een kwartje zien vallen en met ze bespreken wat ze leren. En als onderzoeker werk ik nu in een team en doe ik telkens nieuwe ontdekkingen. Onderzoek is een puzzel waarbij de stukjes in elkaar vallen, een soort van wetenschappelijke escaperoom.’
Daarbij verschilt haar onderzoek als postdoc inhoudelijk met haar eerdere onderzoek als promovendus. Waar haar promotieonderzoek gericht was op de ontwikkeling van kinderen met een visuele beperking, focust ze zich als postdoc nu op ‘computational thinking’: basisschoolkinderen vaardigheden aanleren om te denken als een computerprogrammeur, iets wat bijvoorbeeld terugkomt in programmeren. ‘Doel is om een lessenserie te ontwikkelen die basisscholen helpt om leerlingen deze denkvaardigheden aan te leren.’ Daarnaast zijn er meer verschillen met onderzoek doen als promovendus. ‘Als postdoc werk ik nu niet meer toe naar een proefschrift. En voorheen deed ik onderzoek meer alleen, nu doe ik dat in een team.’
Flexibiliteit
Gevraagd naar wat haar zo binnen de Radboud Universiteit aanspreekt, noemt Carlijn allereerst de samenwerking met collega’s. ‘Er hangt een fijne sfeer, iedereen is behulpzaam’, vertelt ze. ‘En natuurlijk is er de rust van de groene campus. Maar ook de mogelijkheid om werktijden flexibel in te delen: zo vind ik het heerlijk om tussen het werk door te gaan hardlopen, of te zorgen voor mijn zoontje. Dan haal ik het werk op een ander moment in.’
Een nadeel van werk als postdoc zijn de tijdelijke contracten, wat onzekerheid met zich meebrengt. Carlijn: ‘Misschien had ik in een baan buiten de universiteit meer zekerheid kunnen vinden. Maar omdat onze universiteit mij dermate veel werkplezier en flexibiliteit biedt, durf ik die zekerheid nu opzij te zetten.’ Door haar positieve ervaringen kan Carlijn een interne loopbaanstap iedereen van harte aanbevelen. ‘Het is altijd goed om iets nieuws te proberen. Voel je aan dat je toe bent aan een nieuwe stap, beschouw dat dan als teken om er gehoor aan te geven. En mocht je nieuwe baan onverhoopt tegenvallen, dan is er altijd nog de optie om verder te kijken. Mijn advies? Bij twijfel gewoon doen.’
Twijfel je of jouw functie nog bij je past? Ga aan de slag met je loopbaanprofiel en bekijk de informatie over wat een interne overstap inhoudt.