Student Psychologie doordeweeks en profvoetballer in het weekend

Dirk Proper
Om het voetballen te combineren met mijn studie heb ik veel contact met mijn studieadviseurs voor een passend programma
Naam
Dirk Proper
Huidige functie
Student en profvoetballer bij N.E.C.

Een psychologiestudent in de collegebanken van FSW en maestro in de dop op het middenveld van N.E.C.. Dirk Proper combineert een studie aan onze faculteit met een veelbelovende voetbalcarrière. Docent bij Communicatiewetenschap en groot N.E.C.-fan Carlo Hagemann nodigde hem uit voor een gesprek over de psychologie van profvoetbal, mediatraining, maatschappelijk werk en zijn studie.

‘Hoe ga je om met de psychologische druk van profvoetbal? Jullie spelen bijvoorbeeld laatst gelijk tegen Cambuur, terwijl je had moeten winnen. De supporters lieten hun onvrede duidelijk merken.’

‘Dat is het indrukwekkende van voetbal, het is een achtbaan. Als je wint heerst er extreme euforie, wat je deelt met heel veel mensen. Maar als je verliest of gelijkspeelt terwijl je moet winnen, dan krijg je het op je bordje. Ik ga er echter wel makkelijker mee om, hoe vaker ik het meemaak. Tijdens een wedstrijd maak je het minder actief mee, omdat je gefocust bent. Maar het blijft indrukwekkend om uitgefloten te worden.’

‘Wat mij als communicatiewetenschapper fascineert is de mediatraining die voetballers krijgen. Jullie lijken altijd de correcte antwoorden te geven, wat doen jullie bij die training?'

‘Deze vraag had ik wel verwacht, haha. En ik snap het ook wel, een interview met een voetballer is eigenlijk nooit leuk. Maar we worden eerlijk gezegd niet actief getraind. We krijgen hooguit een indicatie dat sommige zaken niet handig zijn om te zeggen, bijvoorbeeld dat je medespelers publiekelijk afvalt.
Als ik word geïnterviewd merk ik juist dat journalisten de intentie te hebben om antwoorden te krijgen voor teksten die ze al geschreven hebben. Ze stellen een bepaalde vraag en ze willen daarop een bepaald antwoord. Voetballers passen daardoor op wat ze zeggen; zodat antwoorden niet worden verdraaid. Ten slotte denk ik dat interviewers vaak dezelfde vragen stellen en steeds dezelfde vraag plus voetballers die geen risico in hun antwoorden willen lopen, zorgen voor saaie interviews.’

‘Naast het voetbal heb je ook een publieke taak. Je bent op je 21e al een rolmodel, zet handtekeningen op sjaaltjes, spreekt video’s in en je vervult een maatschappelijke rol.’

‘Ik denk dat dat ‘rolmodel’ wel meevalt, er zijn teamgenoten die langer meelopen en bekender zijn, maar ik probeer in ieder geval zo positief mogelijk over te komen. Voor het inspreken van video’s of het zetten van handtekeningen komen veel aanvragen binnen en dat doen we eigenlijk altijd. Dan vraagt de teammanager of ik even een filmpje kom inspreken. Of er ligt een shirtje in het spelershome en dan wordt van iedereen verwacht daar een handtekening op te zetten. Het is een kleine moeite en mensen vinden het fantastisch.

Het is een kleine moeite om een handtekening te zetten en mensen vinden het fantastisch

Dirk Proper en Carlo Hagemann

We proberen ook maatschappelijk bezig te zijn. We werken bijvoorbeeld met een organisatie die de leesvaardigheid van kinderen wil verbeteren. Om te helpen, bezoeken we scholen en lezen een stukje voor aan de leerlingen. Het is leuk om ze zo enthousiast te maken. We gaan ook wel eens naar een (kinder)ziekenhuis, waarbij we een soort persconferentie met de kinderen daar houden. Dan kunnen zij ons vragen stellen en lopen wij een dagje met ze mee, dat betekent veel voor ze. Soms komt er wel een thema voorbij waar ik wat minder mee heb, maar over het algemeen is het heel leuk om aan verschillende onderwerpen mee te werken en ik zet me er graag voor in. Uiteindelijk zijn we maar normale gasten die goed kunnen voetballen en zo kunnen we kinderen heel blij maken met een kleine moeite.’

‘Hoe combineer je topsport met je studie?’

Tot nu toe gaat het heel goed! Ik heb veel contact met mijn studieadviseurs om een passend programma te plannen en ervoor te zorgen dat er tempo in mijn studie blijft zitten. Het komt erop neer dat ik elk studiejaar in twee jaar doe en tot nu toe loop ik op schema. Als het goed is, rond ik dit jaar mijn tweede bachelorjaar af. Ik ben erg blij dat ik de kans krijg om dit naast het voetballen te doen. Ik train twee keer per dag en heb geen weekenden, dus af en toe is het lastig plannen. Gelukkig heeft Psychologie niet veel contacturen, maar bij verplichte werkgroepen is het puzzelen. Ik vind mijn studie superinteressant en fijn om in contact te komen met andere studenten. De voetbalwereld is klein en bestaat veelal uit dezelfde type persoon, dus het is leuk om in contact te blijven met medestudenten en nieuwe vrienden te maken.
Het is wel moeilijk om deel te nemen aan het studentenleven. Ik kan natuurlijk niet uitgaan doordeweeks. Soms als we een wedstrijd hebben gewonnen, ga ik met een paar spelers de stad in en app ik vrienden of ze aansluiten. Ik ben heel blij met voetbal omdat ik van mijn hobby mijn werk heb kunnen maken en ik probeer stukjes van het studentenleven mee te pakken, maar helaas kan dat niet al te vaak.’

‘En wat wil je later doen? Voetballers zijn vaak voor hun veertigste wel uitgespeeld.’

‘Dat vind ik een goede vraag, ik zou het mooi vinden om iets met psychologie te gaan doen. Ik ga naar het derde jaar, dus moet ik een richting gaan kiezen, maar die richting weet ik nog niet zo goed. Ik hoop mijn bachelor af te ronden en tot mijn 38e te voetballen. Daarna ga ik wellicht iets doen in de psychologie, maar misschien heb ik dan hele andere interesses. Nu verwacht ik echter dat ik dan wel iets in het psychologische werkveld ga doen.’

Ik hoop mijn bachelor af te ronden en tot mijn 38e te voetballen