Het onderzoek heeft tot doel ons begrip van collaboratie bij mens en dier verder uit te diepen, evenals ons inzicht in het ontwerp en onderzoek naar samenwerkingen tussen mens en machine en zuiver kunstmatige samenwerkingen. Met behulp van robotica en AI overbrugt het onderzoek verschillende niveaus van samenwerking, waarbij met name de interactie tussen cognitieve en sociale dimensies wordt benadrukt. In negen hoofdstukken worden in de scriptie systematisch verschillende elementen van collaboratief gedrag onderzocht, zoals sociale conventies, dilemma's, collaboratief foerageren, sociaal leren, morele besluitvorming en mens-robotsamenwerking. De scriptie benadrukt de wijze waarop sensorimotorische controle en reinforcement-leren helpen bij het vaststellen van sociale conventies, de rol van episodisch geheugen in het vormen van normen en het faciliteren van effectief sociaal leren, en het belang van het aanpassen aan milieu- en persoonlijke factoren om de mens-robotsamenwerking te optimaliseren.
Dit onderzoek biedt waardevolle inzichten over collaboratief gedrag in verschillende domeinen, en draagt aanzienlijk bij aan de bredere gebieden van cognitieve wetenschap, kunstmatige intelligentie en robotica, waardoor uiteindelijk de weg wordt geëffend voor meer geavanceerde en efficiëntere samenwerkingssystemen.
Ismael T. Freire is promovendus aan het Donders Institute for Brain, Cognition and Behaviour. Zijn onderzoek kijkt naar het ontstaan van samenwerking, maatschappelijke normen en conventies in multi-agent omgevingen door het ontwikkelen van biologisch gefundeerde cognitieve architecturen voor kunstmatige agentia en robots.
Zijn academische pad is bijzonder multidisciplinair. Hij behaalde een bachelor in audiovisuele communicatie aan de Universidad de Santiago de Compostela en twee masters aan de Universitat Pompeu Fabra: een in Cognitive Systems and Interactive Media en een andere in Digital Arts. Hij nam ook deel aan het Space Studies Program van de International Space University, georganiseerd door Rice University en het Johnson Space Center van NASA.
In zijn werk, dat is beïnvloed door speltheorie, cognitieve neurowetenschappen, kunstmatige intelligentie en robotica, bouwt hij geavanceerde modellen voor sociale besluitvorming. Hij heeft een passie voor het verbeteren van menselijke samenwerking en het creëren van collaboratieve kunstmatige systemen. Hij streeft naar het verbeteren van robotautonomie en mens-robotsamenwerking in complexe omgevingen.