2020. Corona. Een studentenverslag
Voor het eerst in het bestaan van de faculteit is er in 2020 een digitale kerstviering georganiseerd, Assessor Charlotte Braak vertegenwoordigt de studenten en is live aanwezig (links op de foto). Jasper Uiterwaal, de secretaris van de faculteit, is de quizmaster en de foto is gemaakt door decaan Christoph Lüthy. Student Jason Day verzorgde het muzikale intermezzo.
Toen ik begin 2020 terugkwam van een week hiken in Israël, ergerde ik me aan dramatische krantenkoppen over een of ander virus. Ik ben er nog niet helemaal over uit of dat een demonstratie van naïviteit of koppigheid was, maar wat ik wel weet, is dat ik niet had kunnen bevroeden dat de koppen een kleine twee jaar later nog minstens zo dramatisch zouden zijn.
Door Charlotte Blaak
Op afstand
Dat de mens een sociaal wezen is, hoef je niemand van de FFTR uit te leggen, maar in 2020 werd dit gegeven ons eens duidelijk gedemonstreerd - iets duidelijker dan ons lief was. Als we er de ‘coronavirus tijdlijn’ van de Rijksoverheid op naslaan (graven in het geheugen van ondergetekende leverde slechts een isolatiewaas op waarin incidenteel een bed of bureaustoel te ontwaren zijn), zien we dat onze beproeving op 12 maart begon. Die dag werden hogescholen en universiteiten tijdens een persconferentie voor het eerst verzocht hun colleges op afstand - online - aan te bieden. Deze en andere afgekondigde maatregelen zouden in eerste instantie tot 31 maart gelden. Kijk, daar konden we ons aan optrekken. Negentien dagen op negentien vierkante meter studentenkamer, dat moest te doen zijn. Maar toen op 15 maart ook alle horeca gesloten werd en we op 23 maart werden verzocht niet onnodig buiten te komen, begonnen de vierkante meters toch te knellen. En de dagen bleven duren.
Wandelgangen
In september 2020 werd ik student-assessor. Dat houdt primair in dat je het studentenbelang zo goed mogelijk vertegenwoordigt bij het faculteitsbestuur. Samen met de assessoren van andere faculteiten werd ik door het aftredende College van Assessoren voorbereid op de legendarische Wandelgangen. Daar zou het echte werk plaatsvinden. De diepste zielenroerselen van studenten lagen er voor het oprapen en het zou het strijdtoneel zijn van allerlei spannende lobbypraktijken. Klein probleem: de Wandelgangen bestonden dat jaar niet, want bijna iedereen studeerde vanuit huis. De maatregelen golden immers nog steeds. Nu heb ik het vermoeden dat het met die spannende lobbypraktijken altijd al wel meeviel, maar zonder met medestudenten te kunnen praten werd het wel bijzonder moeilijk om hun zorgen op te merken, laat staan voor het voetlicht te brengen.
Dan maar digitaal
Gelukkig bestond op dat moment Whatsapp al zo’n tien jaar en was er dus wel de mogelijkheid de wandelgangen digitaal te betreden. In de praktijk betekende dit dat mijn communicatie met medestudenten primair via digitale wegen plaatsvond. Dat is natuurlijk een beetje lastig als je een specifieke functie uit te oefenen hebt, maar ronduit droevig als het je persoonlijke sociale leven betreft. Sommige boodschappen lenen zich simpelweg niet voor schriftelijke verkondiging, stem en lichaamstaal zijn een essentieel onderdeel van communicatie en zonder spontane ontmoetingen krimpt een sociaal netwerk razendsnel. Helaas zou dat de stand van zaken worden.
Appie Heijn
Langzaamaan begon mijn leven zich bijna uitsluitend af te spelen binnen de muren van mijn studentenkamer van negentien vierkante meter. Colleges en vergaderingen vonden online plaats, dus die kon ik volgen vanaf mijn laptop. Contact met vrienden werd minder vanzelfsprekend, terwijl ik steeds meer tijd doorbracht met Netflix en NPO Plus (cultured!). Een bezoek aan de Albert Heijn werd het hoogtepunt van mijn week, zozeer dat ik me geroepen voelde om zo nu en dan te spreken van de ‘Appie Heijn’, een term uitsluitend bedoeld voor intimi. Dat betekende natuurlijk niet dat ik de faculteit of mijn medestudenten minder ging missen. Hoezeer ik me ook ging hechten aan de Appie, in een FTR-vormig gat paste hij niet. Voor andere studenten en voor medewerkers gold dit natuurlijk ook. Ik zag mensen met een indrukwekkende hoeveelheid veerkracht en creativiteit zoeken naar manieren om elkaar te ontmoeten. Stafleden moedigden elkaar aan om samen te lopen of te fietsen en studenten richtten online studiegroepen op om toch samen te kunnen studeren. Bovendien was er meer dan ooit aandacht voor elkaars behoeften. Onderling spoorden studenten elkaar aan om colleges te bezoeken en docenten probeerden op hun beurt die colleges zo goed mogelijk af te stemmen op de noden van hun studenten. Wederom: sociale wezens.
Advent
Toen aan het einde van het jaar de advent aanbrak, merkte ik dat die een andere lading had dan voorheen. Natuurlijk was het, net als ieder ander jaar, een tijd van hoopvol uitzien. Maar waar we normaliter uitkijken naar de komst en wederkomst van Christus (of, vooruit, een kerstdiner), leek dat eind 2020 plaats te maken voor een uitzien naar de ander. Een ander om mee te discussiëren, om je aan te spiegelen, om je te inspireren. Er werd uitgekeken naar het moment dat we elkaar weer tegen zouden komen in de gang of in de koffiehoek. Misschien brandden de adventskaarsen daar dat jaar ook wel voor: de wederkomst van de ander, in het echt.
Corona heeft het maatschappelijke debat bezig gehouden. Medewerkers van de faculteit hebben hieraan bijgedragen. Hieronder volgt een aantal bijdragen die aan het begin van de corona-crisis zijn geschreven.
Wat is het verband tussen Corona en Religie?
In gebieden waar veel mensen een kerk bezoeken of lid zijn van een kerk waren er meer COVID19-gerelateerde ziekenhuisopnamen in de eerste corona-golf (half maart tot en met mei), Dat blijkt uit onderzoek van religiewetenschappers van de Radboud Universiteit, dat op 31 juli 2020 gepubliceerd is in het wetenschappelijke tijdschrift Religions.
Kunnen we leren van de pestuitbraak in tijden van de coronacrisis?
(14 april 2020). In dit artikel zet Daniela Müller, hoogleraar in de geschiedenis van het Christendom, uiteen hoe een vergelijking tussen de eerste pestgolf in Europa en de huidige coronacrisis kan helpen om na te denken over de toekomst.
Ethici, even pas op de plaats.
(15 april 2020). Het maar de vraag of artsen nu wel zitten te wachten op de rechtvaardiging of steuntje in de rug van ethici. Door Fleur Jongepier (Universitair Docent Radboud Universiteit) en Karin Jongsma (Universitair docent Universitair Medisch Centrum Utrecht).
Meer stilstaan bij dagindeling in tijden van corona.
(17 april 2020). De wereldwijde coronacrisis is uniek in de geschiedenis. En dus interessant voor wetenschappers. Hoe kijken Nijmeegse onderzoekers vanuit hun vakgebied naar de situatie? In deel 5 van de Voxwebserie Science & corona reflecteert rituelenonderzoeker Thomas Quartier op het belang van ijkpunten in de dagindeling en op wat het betekent om in quarantaine te zitten.
Als de nood voorbij is, laten mensen de religie weer los.
(8 mei 2020). De wereldwijde coronacrisis is uniek in de geschiedenis. En dus interessant voor wetenschappers. Hoe kijken Nijmeegse onderzoekers vanuit hun vakgebied naar de situatie? In deel 10 van de Voxwebserie Science & Corona reflecteert religiewetenschapper Peter Nissen op de gevolgen van de pandemie voor religies.
We handelen grotendeels op de automatische piloot, ook tijdens de coronacrisis.
(11 juni 2020). We handelen grotendeels op de automatische piloot, ook tijdens de coronacrisis. Daarom is het niet genoeg om mensen op de nieuwe gedragsregels te wijzen, volgens cognitiefilosoof Marc Slors. “Je kunt beter de omgeving aanpassen zodat mensen vanzelf het juiste gaan doen.”