Ervaringsverhaal - Elsa, Louka en Kirstin

Met z’n drieën taalkundig onderzoek doen

Veel Honoursstudenten doen hun Honoursproject in hun eentje, maar je hebt ook de optie om het project met meerdere mensen te doen. Elsa, Louka en Kirstin hebben met z’n drieën taalkundig onderzoek gedaan. Ze vormden, samen met drie begeleiders, een onderzoeksgroep die erg lijkt op hoe het er in de echte onderzoekswereld aan toe gaat.

Waarom zijn jullie begonnen met Honours?

Louka: Het was voor mij een manier om verdieping te krijgen op een bepaald onderwerp binnen mijn studie. Wij deden onderzoek naar het onderwerp afasie. Dat vond ik daarvoor al een heel interessant onderwerp.

Kirstin: Voor mij was het een beetje hetzelfde. Ik wilde heel graag meer onderzoekservaring opdoen. Dat was ook heel handig voor de researchmaster die ik nu aan het doen ben.

Elsa: We wilden alle drie wel iets extra’s doen naast onze studie, maar een onderzoeksproject in ons eentje doen leek ons wel heel veel werk naast onze andere bezigheden. We hebben ons dus met z’n drieën aangemeld en alle drie hetzelfde onderzoeksvoorstel ingeleverd.

Wat voor onderzoek hebben jullie gedaan?

Louka: We hebben onderzoek gedaan naar discourse-partikels. Dat zijn woorden zoals “wel”, “even” en “eigenlijk” die in het Nederlands veel voorkomen. We hebben bij personen met afasie onderzocht hoe die discourse-partikels voorkomen in de spraak. Afasie is een niet-aangeboren hersenaandoening, die je kan krijgen als je bijvoorbeeld een beroerte hebt gehad.

Elsa: We waren erin geïnteresseerd of mensen met afasie meer of minder discourse-partikels gebruikten of ze anders gebruikten dan mensen zonder afasie.

Hoe ging het onderzoek in zijn werk?

Kirstin: Door corona konden we niet met patiënten in aanraking komen. We hebben data geanalyseerd die eerder door een andere onderzoeker is verzameld. De onderzoeker stelde steeds een bepaald scenario voor en de participanten gaven aan wat zij in zo’n situatie zouden zeggen. Deze antwoorden zijn uitgeschreven en opgenomen en daar hebben we in ons onderzoek mee gewerkt.

Louka: Aan de hand van andere wetenschappelijke literatuur hebben we een annotatieprotocol gemaakt en met dat protocol hebben we alle teksten doorgelopen tot we erover eens waren wanneer iets een discourspartikel was en wat de functie van dat partikel was.

Elsa: Wat we onder andere hebben gevonden is dat mensen met en zonder afasie allebei het stopwoordje “ja” gebruiken. Voorheen werd gedacht dat dit stopwoordje een goede indicator was om mensen met afasie te herkennen, maar ons onderzoek laat zien dat ook mensen zonder afasie dit woord frequent gebruiken. Daarom is het dus helemaal niet zo’n goede indicator voor afasie. Er zou wel nog meer onderzoek gedaan moeten worden naar dit onderwerp. Wij zijn namelijk een van de eersten die het snijpunt van discourse-partikels en afasie in het Nederlands hebben onderzocht.

“Wij zijn een van de eersten die het snijpunt van discourse-partikels en afasie in het Nederlands hebben onderzocht.”

Was het fijn om met z’n drieën onderzoek te doen?

Kirstin: We konden onze tijd heel vrij indelen. Zo konden we ervoor zorgen dat de piekmomenten van onze studie niet samenvielen met de piekmomenten van Honours. Ook konden we elkaar een beetje afwisselen. Als iemand het bijvoorbeeld rustig had in een periode kon die meer aan Honours werken, en in andere periodes was dat dan andersom.

Elsa: Het was ook heel fijn om een klankbordgroep te hebben. Je kan alles met elkaar overleggen en bespreken, ook samen met onze drie begeleiders. We konden omdat we met z’n drieën waren ook een groter onderzoek doen, waarbij iedereen zich focuste op onderdelen van het onderzoek waar ze passie voor hadden.

Hebben jullie nog tips voor mensen die niet weten of ze Honours willen doen?

Louka: Ik zou willen meegeven dat je echt geen wetenschapper hoeft te worden na je Honoursproject. Vóór Honours dacht ik al meer in de richting van taal- en spraakpathologie en minder in de richting van een onderzoeksmaster.

Elsa: Ik vond dat het onderzoek met z’n drieën doen echt een hele grote meerwaarde had. Het is zeker te overwegen als alleen onderzoek doen je te veel lijkt.

Kirstin: Motivatie is denk ik belangrijker voor Honours dan cijfers. Als je een onderwerp hebt dat je interesseert is dit echt dé kans om erin te duiken.