Ervaringsverhaal - Anoek Rooijakkers & Anne Valk

Anoek Rooijakkers en Anne Valk namen tijdens hun bachelor Biomedische Wetenschappen deel aan het facultaire honoursprogramma Medical Sciences. Toen tijdens hun onderzoeksstage in het buitenland de coronacrisis uitbrak, kwamen de studenten voor de keuze te staan: terugkeren naar Nederland, of de stage in de onzekerheid van de snel veranderende omstandigheden op locatie voortzetten? Anoek en Anne kozen voor de laatste optie en beleefden – zij het met de nodige aanpassingen en flexibiliteit – een onvergetelijke tijd in het buitenland.

Het honoursprogramma Medical Sciences bestaat uit twee delen: in het eerste jaar oriënteren studenten zich op het onderzoek, waarna ze zich in het tweede jaar verdiepen in hun eigen project en stagelopen in het buitenland. Anoek ging zelf op zoek naar een stageplek. ‘Na contact met verschillende onderzoekers kwam ik uit op de afdeling genetica in het Radboudumc. Gedurende een halfjaar heb ik mij hier voorbereid op een stage in Boston (Verenigde Staten), waar ik onderzoek ging doen naar het toepassen van gentherapie op een aangeboren oogziekte.’ Anne vond via het honoursprogramma een stage in het Radboudumc: ‘Ik had nog geen idee welke kant ik op wilde in het onderzoek, maar toen ik de pitch van dr. Jolt Roukema bijwoonde, werd ik zo enthousiast dat ik wist: dit is iets voor mij. Ik werd gelukkig ingedeeld bij mijn voorkeur en bereidde me voor op een onderzoek naar afbeeldingen van de longen (MRI) bij kinderen met taaislijmziekte, in Zwitserland.’

In februari 2020 vertrokken de studentes vol enthousiasme naar het buitenland. Na een maand op het lab gewerkt te hebben, werd de eerste lockdown afgekondigd en moesten ze thuiswerken. Na veel overleg met familie, vrienden en begeleiders, en telefoongesprekken met elkaar, besloten Anoek en Anne beiden om in het buitenland te blijven. ‘Het leven stond even op zijn kop: we hadden geen idee wat er ging gebeuren. Ik deelde in Boston mijn kamer met een kamergenoot, waar we opeens onze hele dag samen doorbrachten’, vertelt Anoek. ‘Gelukkig mocht ik na korte tijd alweer wekelijks naar mijn stageplek, wat voor mij ook een reden is geweest om te blijven.’ Anne: ‘Ik besloot ook om op locatie te blijven. Ik had in Zwitserland al vrienden gemaakt op mijn stageafdeling en mensen leren kennen in mijn huis. In Nederland zou ik ook thuis moeten werken, dus de keuze was snel gemaakt.’

Ondanks de tegenslagen die de coronacrisis met zich meebracht, wisten de studenten toch een positieve draai te geven aan de situatie. ‘Je bent veel meer aangewezen op eigen initiatief en verantwoordelijkheid, waardoor ik geleerd heb om heel zelfstandig onderzoek op te zetten en uit te voeren’, zegt Anne. ‘Ik heb zelf een index ontwikkeld die meet hoe longdefecten zijn verspreid over de longen bij patiënten met taaislijmziekte en ik heb mijn stage wat verlengd om hierover te publiceren. Ik vind het vooral heel mooi dat ik dit op eigen kracht heb kunnen bereiken. Daarnaast gaf de lockdown mij ook veel ruimte om rust te vinden en echt even stil te staan bij mijn eigen ontwikkeling.’ Anoek: ‘Ik heb nooit spijt gehad dat ik in het buitenland ben gebleven. De coronacrisis heeft wel grote impact gehad: alles wat je van tevoren verwacht en voorbereid hebt loopt anders. Maar doordat ik daar geen verplichtingen had, kon ik me juist helemaal op mijzelf en mijn stage richten. Ik kreeg veel positieve feedback van mijn begeleider en voelde me echt deel van de onderzoeksgroep, waardoor ik heel gemotiveerd was. Ik hoop ook na mijn master in een onderzoeksveld terecht te komen waar ik die passie en motivatie kan behouden.’