Politieke Partij Radicalen

Archiefnummer: 579
Archiefnaam: PPR
Sector: Politiek
Soort archief: Instellingsarchief
Datering: (1959) 1966-1990 (1993)

Voor inzage toestemming aanvragen via de archivaris

Plaatsingslijst (in bewerking)

PPR, Ria Beckers

Ten geleide
Politieke Partij Radicalen (1959) 1966-1990 (1993)
De Politieke Partij Radikalen (PPR) was een in het begin radicaal-christelijke en later progressieve partij. Zij werd met een congres in de Meerpaal te Dronten op 27 april 1968 opgericht door christen-radicalen, die zich hadden afgesplitst van vooral de Katholieke Volkspartij (KVP) en in mindere mate de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). Hieronder bevonden zich P.C.W.M. Bogaers, J.M. Aarden, M.H.M. van Hulten, E.C.M. Jurgens. Reeds in 1970 stapten enkele oprichters, onder wie Bogaers, uit de partij, omdat deze hun te radicaal was geworden.

De PPR streefde van meet af aan naar nauwe samenwerking met andere linkse partijen als Partij van de Arbeid (PvdA), Pacifistisch-Socialistische Partij (PSP) en Democraten 66 (D'66), wat in het begin van de zeventiger jaren leidde tot de vorming van het Progressief Akkoord (PAK). Bij de eerste presentatie op landelijk niveau van de partij bij de Kamerverkiezingen van 1971 behaalde zij twee zetels. Een jaar later, bij de volgende Kamerverkiezingen, kwam de partij op zeven zetels. Met twee ministers (H.W. van Doorn en F.H.P. Trip) en een staatssecretaris (Van Hulten), nam de PPR deel aan het kabinet Den Uyl (1973-1977). De PPR had zich reeds eerder met PvdA en D'66 verbonden in een gezamenlijk regeerakkoord Keerpunt '72. Bij de verkiezingen van 1977 viel de PPR terug op drie zetels. Tot 1989 had de partij steeds twee of drie zetels in de Tweede Kamer. De PPR had van 1969-1990 ook steeds enkele zetels in de Eerste Kamer, met een hoogtepunt van vijf zetels in 1977-1980.
Als voorzitter van de Tweede Kamerfractie traden op: Aarden (1968-1972), B. de Gaay Fortman (1972-1977) en M.B.C. Beckers-de Bruijn (vanaf 1977).
Naast het partijbureau was in Amsterdam het wetenschappelijk instituut gevestigd, de Stichting Studiebureau voor Radikale Politieke Vernieuwing (SSRPV). De jongerentak was PPR-Jongeren. De PPR gaf een maandblad uit, Pprak genaamd, voorheen De Radikalenkrant.

De belangrijkste doelstellingen van de PPR waren de democratisering van het bedrijfsleven, de volkshuisvesting, de reorganisatie van de overheidsorganen, het uitbreiden van de ontwikkelingshulp en het voeren van een actieve vredespolitiek. Zij verzette zich tegen het Nederlandse lidmaatschap van de NAVO.
Bij de verkiezingen van 1989 kwamen PPR, Communistische Partij Nederland (CPN) en PSP onder de naam GroenLinks voor het eerst met een gezamenlijke lijst en een gemeenschappelijk programma. PPR-leider Beckers fungeerde als lijsttrekker. De Evangelische Progressieve Partij (EVP) sloot zich hierbij aan. Eind 1990 werd het samenwerkingsverband omgezet in de nieuwe partij GroenLinks (met Beckers als eerste politiek leider) en in 1991 hieven de oude partijen zich op.

Literatuur van en over de Politieke Partij Radicalen, of PPR kunt u vinden in RUQuest.
- Bibliografie: Bibliografieën Katholiek Documentatie Centrum.

KDC - Knipselcollectie
De knipselcollectie bevat naast knipsels uit dag- en weekbladen diverse andere vormen van min of meer losbladige informatie, zoals persberichten van het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP), overlijdensberichten, fotokopieën uit bio- en bibliografische naslagwerken enz. De knipsels over de Politieke Partij Radicalen zijn beschikbaar in de studiezaal van het KDC.

KDC – Beeld en Geluid
De collectie Beeld en geluid kunt u doorzoeken via de Catalogus van het KDC. Door te zoeken op ‘Politieke Partij Radicalen’ vindt u het bedoelde materiaal.