In memoriam emeritus hoogleraar Piet Buijnsters

Tekst: Hans Bots. Foto: Dick van Aalst.

Op 17 november 2022 overleed Piet Buijnsters op 89-jarige leeftijd. Piet was een bijzondere collega en een eminent geleerde die van veel betekenis is geweest. Niet alleen voor de neerlandistiek in Nijmegen, maar ook voor de beoefening van deze discipline in Nederland. Gedurende 33 jaar maakte hij deel uit van de afdeling Nederlands in de Nijmeegse Letterenfaculteit, van 1962 tot 1970 als wetenschappelijk assistent van de hoogleraren Asselbergs (A. van Duinkerken) en Meeuwesse, vervolgens als lector en hoogleraar met de leeropdracht de Nederlandse letterkunde van de 18^e eeuw en van 1989 tot 1995 werd die leeropdracht tijdelijk uitgebreid tot de oudere Nederlandse letterkunde.

Sinds zijn proefschrift over de dichter Rhijnvis Feith stond de 18^e eeuw centraal in zijn onderzoek. Daarvoor richtte hij in 1968 de “Werkgroep 18^e Eeuw” op die als een ontmoetingsplaats diende voor al degenen die zich bezig houden met de achttiende-eeuwse letterkunde en cultuur. Zo kreeg dat tijdperk vanaf dat moment via allerlei publicaties en onder zijn inspirerende bezieling volop de aandacht. Zijn studies over Hieronymus van Alphen, Justus van Effen en de spectatoriale geschriften zijn van onschatbare waarde. Nog bekender zijn Buijnsters’ publicaties over Betje Wolff en Aagje Deken: een Wolff en Deken-bibliografie (1979), de wetenschappelijke editie van Sara Burgerhart (1980), de biografie van Wolff en Deken (1984) en als sluitstuk hun Briefwisseling in twee kloeke delen (1987).

Na zijn emeritaat volgde er opnieuw een reeks publicaties, nu eens samen met zijn echtgenote Leontine Buijnsters-Smets, dan weer alleen van zijn hand. Na een levenlang samen achttiende-eeuwse boeken, bibliofiele uitgaven, prenten tekeningen en kinderboeken te hebben verzameld werden de resultaten van deze passie in een aantal werken gepubliceerd. Als geen ander kende Piet Buijnsters het Nederlandse en Belgische antiquariaat en hun vertegenwoordigers. Daarover deed hij drie boeken het licht zien, eerst in 1997, vervolgens in 2007 het standaardwerk Geschiedenis van het Nederlands antiquariaat en ten slotte in 2013 de Geschiedenis van het antiquariaat en bibliofilie in België (1830-2012). Hier dient ook nog melding te worden gemaakt van hun gezamenlijke publicatie Bibliografie van Nederlandse school- en kinderboeken tussen 1700 en 1800 die in 1997 het licht zag en Lust en leering, een Geschiedenis over het Nederlandse kinderboek in de 19^e eeuw, dat in 2001 verscheen.

Piet Buijnsters was een erudiet man en een geleerde van formaat. Zijn grote wetenschappelijke verdiensten werden in 1986 gehonoreerd met het lidmaatschap van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen. Hij was daarnaast een uitstekend docent die op aanstekelijke wijze de geschiedenis die hem dierbaar was tot leven wist te roepen. Zijn relatie met de universitaire instanties verliep zeker niet altijd ongecompliceerd. Zijn bijdrage aan de Nijmeegse beoefening van de neerlandistiek is echter van grote betekenis geweest en studenten die zijn werkgroepen hebben gevolgd, zullen hem met dankbaarheid blijven herinneren.