Ivoren Toren en Open Vensters: 1985-2003

In het begin van de jaren negentig werd de verhuizing van alle faculteiten naar het landgoed Heyendaal voltooid, waar in het groen een campus ontstond, die sindsdien voortdurend in ontwikkeling is. Het Max Planck Instituut voor Psycholinguïstiek vestigde zich in de onmiddellijke nabijheid van de universiteit. De terugloop van het aantal studenten werd in de jaren negentig omgebogen naar een geleidelijke stijging. Het aantal hoogleraren en andere docenten hield daarmee gelijke tred, terwijl de bureaucratisering en het ondersteunende apparaat in de vorm van secretariaten en afdelingen voor communicatie, voor informatie en communicatietechnologie, voor de ondersteuning van onderwijs en onderzoek sterk in omvang toenamen. De van overheidswege opgelegde verschoolsing en versmalling van het universitair onderwijs leidden tot jammerklachten over het verlies van intellectuele en academische waarden. De ‘verworvenheden’ van de democratisering uit de jaren zeventig (het stelsel van U-raad, faculteitsraden en vakgroepen) werden medio jaren negentig alweer overboord gezet. Op het vlak van internationalisering van zowel onderwijs als onderzoek werden serieuze stappen gezet met nieuwe studierichtingen (zoals Duitslandstudies, Europese Cultuur- en Mentaliteitsgeschiedenis), de invoering van de Bachelor en Masterstructuur, de opzet van International Post-graduate Courses, de aansluiting bij uitwisselingsprogramma’s van studenten en de toenemende samenwerking in (inter)nationale onderzoeksscholen.