Grenzen van het Romeinse Rijk

Tijdens de Republikeinse periode konden veroverde gebieden geconsolideerd worden door controle over de centrale plaatsen die kenmerkend waren voor de Mediterrane wereld. In de Keizertijd breidde Rome haar macht uit naar gebieden waar geen traditie van centrale plaatsen bestond. Dit leidde tot het ontstaan van een lineaire militaire infrastructuur aan de randen van het Rijk.

De noordelijke grens van de Romeinse provincie Germania Inferior was de eerste van dit soort lineaire grenzen. Studie van deze grens, en van andere grenzen van het Romeinse Rijk, is sinds lange tijd een focus aan de Radboud Universiteit. De laatste jaren krijgt de nominatie van Romeinse grenssectoren voor de UNESCO Werelderfgoedlijst bijzondere aandacht.

Selectie van publicaties

• Roman frontier in the Rhine delta. Part 1: From the end of the Iron Age to the death of Tiberius (c. 50 BC-AD 37). Jahrbuch des Römisch-Germanischen Zentralmuseums 60, 355-458.
• Ployer, R., M. Polak and R. Schmidt. 2019. The Frontiers of the Roman Empire. A thematic study and
• proposed World Heritage nomination strategy, Vienna.
• Polak, M., S. Bödecker, L. Berger, M. Zandstra and T. Leene. 2019. Frontiers of the Roman Empire – The Lower German Limes. Nomination File for Inscription on the World Heritage List. Köln.