Intellectueel leven en het Nastreven van Kennis

In de Oudheid en de Middeleeuwen vonden complexe transformaties plaats in de intellectuele cultuur. Kennis werd voortdurend ontwikkeld, en daarnaast werden intellectuele erfenissen uit het verleden teruggevonden en (opnieuw) toegeëigend, vaak via interessante routes en door een breed scala aan culturele bemiddelaars. We zien de opkomst van nieuwe centra en infrastructuren van kennis. Onderdeel hiervan zijn transformaties in literaire genres voor bijna alle wetenschappelijke disciplines, experimenten in mondelinge en schriftelijke massacommunicatie en innovatieve vormen voor de productie van manuscripten. Sinds de Oudheid zorgden deze ontwikkelingen voor nieuwe modellen van intellectueel leven, bijvoorbeeld in retorische scholen, bibliotheken, kloosters en universiteiten, elk met hun eigen, maatschappelijke impact.

De leden van onze leerstoelgroep onderzoeken verschillende aspecten van deze verschijnselen in de Mediterrane wereld en Europa. Sommigen van ons richten zich voornamelijk op receptie van intellectuele productie en de vorming van gezag. Anderen houden zich bezig met lokale kenmerken van het intellectuele leven en interactie met andere elementen van de leken- en religieuze cultuur. Weer anderen richten zich op kwesties van intellectuele schoolvorming, de opkomst van nieuwe gezaghebbende teksten en tradities op het gebied van theologie, filosofie en de (natuur)wetenschappen. We kijken ook naar de implicaties op lange termijn van de creatie en overdracht van kennis, en het gebruik en misbruik ervan in de post-Romeinse en de post-middeleeuwse wereld.