Steden en Stadsleven

De Mediterrane wereld in de Oudheid en Middeleeuwen was een wereld van steden. De opkomst en ondergang van heersende dynastieën, of zelfs rijken, resulteerde steeds opnieuw in de opkomst van nieuwe hoofdsteden en regionale stedelijke centra in de Middellandse Zee en daarbuiten, zoals Rome, Constantinopel, Bagdad, Aken, Cordoba en Caïro. Als knooppunten van macht en contacten speelden steden een centrale rol in de handel en de uitwisseling van goederen en ideeën. Het stadsleven werd beschouwd als zowel een voorwaarde als een uitdrukking van ‘beschaving’ in brede zin. Toch was het achterland altijd een belangrijk onderdeel van het succes en het welzijn van elke oude of middeleeuwse stad in de Middellandse Zee en Noordwest-Europa.

Onderzoekers van onze leerstoelgroep zijn geïnteresseerd in de wisselwerking tussen stad en platteland en bestuderen bijvoorbeeld de watervoorziening van middeleeuwse steden in het Midden-Oosten in hun regionale context. We bestuderen zowel de gebouwde omgeving als maatschappelijke instellingen, zoals liefdadigheid. Andere thema's waar we aan werken zijn de rol van stedelijke elites en gemeenschappen in de organisatie van het stadsleven, de intellectuele en religieuze culturen en netwerken binnen steden en de rol van elites bij het vormgeven van de gebouwde omgeving. Door een diachrone benadering en de combinatie van tekstuele en materiële bronnen zijn we in staat om zowel langetermijnpatronen te traceren als grote transformaties in de morfologie, organisatie en perceptie van steden en het stadsleven.