Traditie en Innovatie

De wereld in de Oudheid en Middeleeuwen werd gekenmerkt door dynamische veranderingen en ontwikkelingen in literatuur, kunst, politiek en religie. Toch worden de geschreven bronnen en literaire verhandelingen gedomineerd door traditie. Innovatie was verdacht. De ouderdom van politieke en religieuze ambten en van ceremoniële praktijken werd vaak benadrukt, en zorgde voor waardering. Herinneringsplaatsen domineerden het voortdurend veranderende politieke landschap. Nieuwe intellectuele ideeën werden gehuld in verwijzingen naar autoriteiten uit het verleden. Een vernisje van voorouderlijke gebruiken en verheerlijkt verleden lijkt te verdoezelen dat de oude en middeleeuwse wereld evenzeer worden gekenmerkt door discontinuïteit als door continuïteit.

Dit roept grote historische vragen op: hoe kan innovatie worden ingebed in een samenleving die wordt gedomineerd door traditie? Hoe kunnen politieke en culturele veranderingen worden geformuleerd of begrepen door verschillende inwoners van de antieke en middeleeuwse wereld? Hoe kunnen historici vooruitgang herkennen te midden van alle beweringen over traditie in de bronnen? Hebben tradities mensen geholpen of belemmerd om hun steeds veranderende samenleving te begrijpen? Een belangrijk inzicht in ons onderzoek op dit gebied is dat mensen er altijd naar streefden om nieuwe situaties in bekende contexten te plaatsen, door terug te grijpen op bestaande tradities en die verder uit te werken.