De trappen in het Maria Montessorigebouw hebben ons de laatste weken flink beziggehouden. Eerst werden de trapleuningen aangepast en nu worden de traptreden aangepakt. Deze aanpassingen worden doorgevoerd om veiligheidsoverwegingen. Sinds de opening van het gebouw zijn namelijk diverse mensen (bijna) van de trap gevallen. De geïntegreerde trapleuningen en de richels op de treden zijn mooi, maar maakten de trappen moeilijk om vanaf te lopen. Vooral wanneer je schoenmaat 36 hebt, dan blijven je voeten bij iedere stap precies achter de richels haken. Dit heb ik zelf meerdere malen mogen ervaren. Hoewel de noodzaak voor de aanpassingen heel duidelijk is, heb ik op het punt gestaan de wijzigingen tegen te houden toen de eerste trapleuningen geplaatst werden. Esthetisch had ik namelijk heel andere verwachtingen ten aanzien van de gewijzigde trap. Mijn primaire reactie was de renovatie stilleggen en kijken of er geen mooiere alternatieven waren om een veiligere trap te realiseren.
Vervolgens werd ik door collega’s gewezen op de reacties van mensen die de trap op en af liepen. Voordat ik verdere actie heb ondernomen ben ik bij een trap gaan luisteren. Ik werd af en toe wat vreemd aangekeken, maar hoorde één voor één mensen bovenkomen die enthousiast waren over de nieuwe trapleuningen. Ze zeiden tegen elkaar: “Het loopt prettiger, natuurlijker en het voelt veel veiliger”. Ik hoorde niemand over de esthetiek. Na tien minuten ben ik teruggegaan naar mijn werkplek en heb ik de renovatie doorgang laten vinden.
Soms gaan dingen anders dan we verwachten of hopen. Zo was het ook bij de presentatie van het regeerakkoord en de miljoenennota afgelopen dinsdag. Hierin is opgenomen dat de aangekondigde bezuinigingen van 1 miljard euro op het wetenschappelijk onderwijs en onderzoek blijven staan. Dit raakt ons als universiteit en ook als faculteit.
Wat al deze maatregelen precies voor FSW betekenen, is op dit moment nog niet duidelijk. Wel weten we dat actie nodig is: de prognose voor 2024 laat een tekort van 3 miljoen euro zien. Voor de zomer hebben we al opgeroepen terughoudend te zijn bij het aangaan van nieuwe verplichtingen, maar we zien nu dat dit niet voldoende heeft gewerkt en dat we echt samen, op een eenduidige manier, onze schouders eronder moeten zetten. Daarom nemen we nu tijdelijke maatregelen, zoals aangekondigd in de mailing naar medewerkers op woensdag 25 september. Daarnaast werken we hard aan een programmaplan waarin we vanuit onze strategie en identiteit structureel vormgeven aan de bezuinigingen. Tijdens een heidag op 9 september hebben we samen met directeuren, afdelingshoofden en de medezeggenschap diverse oplossingsrichtingen geïdentificeerd die we verder gaan verkennen. Op korte termijn zullen we jullie hier verder over informeren.
Net als bij de trap is het regeerakkoord anders dan ik had verwacht en gehoopt. Dit leidt ertoe dat de manier waarop we nu werken binnen de faculteit niet meer helemaal past bij de middelen die we in de toekomst krijgen. Hoewel we niet exact weten hoe de toekomst eruit gaat zien, voelen we allemaal de urgentie om in beweging te komen. We worden gedwongen in de spiegel te kijken en keuzes te maken in lijn met onze strategie. Om de juiste keuzes te maken is het belangrijk om plannen te maken en vooruit te kijken. Minstens net zo belangrijk is het om af en toe stil te staan en te luisteren. Te luisteren naar wat er gebeurt en leeft bij een ieder binnen de faculteit en de mensen daarbuiten. Welke veranderingen we als faculteit de komende jaren zullen doormaken weet ik niet precies. Wat ik nu wel alvast kan beloven is dat we zullen blijven luisteren, hoe lelijk of onverwacht de situatie die voor ons ligt in eerste instantie ook lijkt.
Suzanne
Heb je vragen, suggesties of wil je gewoon een keer een kop koffie of thee drinken? Kom langs tijdens mijn inloopspreekuur op dinsdagochtend tussen 8.00u-9.00u in MM 2.070.