Zelf ondervond ik de afgelopen maanden ook een hoge werkdruk. Door onder andere de complexe vragen over sociale veiligheid en het tijdelijk terugtreden van Evelyn als decaan, kwam er veel op mij af. Het was moeilijk om mijn eigen grenzen te bewaken. Continu prioriteren en reageren op de waan van de dag lieten weinig tijd over om even stil te staan en terug te kijken. Uiteindelijk dwong een griep in november mij tot reflectie. Ik realiseerde me dat ik echt één van de allermooiste functies op de universiteit bekleed en dat veel van de werkzaamheden mij enorm veel energie geven. Deze reflectie bracht die energie terug en deed me realiseren dat ik niet kan beïnvloeden wat er om mij heen gebeurt, maar ik wel degelijk invloed heb op de manier waarop ik hiermee om ga.
Ook bij het faculteitsbestuur staat werkdruk op de agenda. Afgelopen week hadden we een heidag die we wilden gebruiken om dit thema te bespreken, portefeuilles te verdelen en te prioriteren. Al pratende kwamen we op de vraag: waar gaan we als bestuur eigenlijk wel en niet over? Dit leek een eenvoudige vraag met een eenvoudig antwoord, maar dat was het niet. Door een stap terug te zetten, kwamen we gezamenlijk tot nieuwe inzichten die ons gaan helpen te sturen op hoofdlijnen en de juiste beslissingen te nemen, voor zowel de faculteit als voor onszelf.
Zowel het moment van reflectie als de heidag waren waardevol. Ik gun iedereen binnen de faculteit regelmatig een vergelijkbaar moment van reflectie. Vraag jezelf af waar je energie van krijgt, wat de doelen zijn, waar je daadwerkelijk verantwoordelijk voor bent en wat je kunt doen om de werkdruk voor jezelf en anderen te verlagen. Moet dat ene mailtje ’s avonds echt verstuurd worden? Wacht niet tot je griep krijgt, maar laten we er samen voor zorgen dat we de quote “de werkdruk is zo hoog dat er geen tijd is om het aan te pakken” niet meer hoeven te bevestigen.