Mijn eerste column als kersverse vice-decaan. ‘Een nieuw begin’, zo tik ik in. Nu loop ik hier al enige tijd rond, in andere functies en rollen dat wel - en na zoveel jaren heb je al het een en ander gezien en meegemaakt. Ik dacht de organisatie wel zo ongeveer te kennen, maar dan toch... Dat wat ik had doorleefd was slechts een hoekje van het ‘gebouw’, om het zo maar eens te zeggen.
De eerste dagen als vice-decaan word je plotseling geconfronteerd met de gehele facultaire organisatie, de rolverdelingen, de eenheden, de sub-eenheden, de subsub-eenheden, de financiële stromen, de studieverenigingen, de dossiers, de vergaderingen, nog meer vergaderingen, maar bovenal: de afkortingen. Voor elke eenheid, subdiscipline of vergadervorm is er wel een afk. De eerste weken waren ronduit overweldigend. Je leert de faculteit nog beter kennen, van binnen en van buiten, hoe ze is ingebed in de grotere (universitaire) wereld en hoe ze zich bekommert om soms de kleinste details, maar bovenal hoe die organisatie telkens weer voortgestuwd wordt door een fantastische, bijzondere verzameling mensen.
Verbazingwekkend dat dat allemaal draait, van dag tot dag, van jaar tot jaar. Dat kan alleen lang goed gaan als er goede afspraken zijn gemaakt, als er een positieve houding heerst die samenwerking mogelijk maakt, als er verbinding is, als de omgeving veilig is en als iedereen zich er thuis voelt. Dat kan ook alleen maar goed gaan als de faculteit laat zien gevoelig te zijn voor de steeds snellere veranderingen in de maatschappij. Nieuwe ontwikkelingen en inzichten met gevolgen voor de aard van ons onderwijs en ons onderzoek, maar bijvoorbeeld ook hoe we met elkaar omgaan, vragen doorlopend om gepaste acties en goed doordachte keuzes. Ik kijk er naar uit om daaraan te mogen bijdragen!
- Rob van Lier
Vice decaan