De start van het nieuwe jaar betekent ook dat we weer een grote groep nieuwe studenten welkom mogen heten op onze universiteit. Nu we geen beperkingen meer hebben door corona (ik hoop van harte dat dit zo blijft!), zien we dat onze studenten weer in groten getale naar de universiteit komen. De collegezalen zitten vol, sommige fietsenrekken waren zelfs overvol (dat praktische probleem is ook weer opgelost) en ook de Refter is weer goed gevuld.
Op onze campus stimuleren we het samenzijn van harte: samen leren en samen leven, van elkaar en met elkaar, zowel in de collegezaal als daarbuiten. Dit alles geeft een prettig gevoel van positieve energie, het kunnen leveren van een actieve bijdrage en natuurlijk de onderlinge verbondenheid. Dat is uiteindelijk waar het om gaat, zeker in deze soms sombere tijden voor een niet te onderschatten aantal van ons.
Niet alleen corona heeft een zware wissel getrokken op het mentale welzijn voor een deel van onze studenten populatie. Ook de meer recente gebeurtenissen in de wereld, zoals de oorlog in Oekraïne, de daaruit voortvloeiende energiecrisis en de beperking van vrijheden in Iran, zijn voorbeelden die ons raken als persoon, als student en medewerker van de Radboud Universiteit.
Zo knipte onze Minister Yesilgöz van Justitie in een live uitzending van Op1 een stuk van haar haar af, als steun aan Iraanse vrouwen en actievoerders die in Iran demonstreren tegen de hardhandige moraalpolitie in hun land. ‘De strijd hier is de zon op je huid te mogen voelen, zelf mogen bepalen wie je wilt zijn’, aldus de minister. Een indrukwekkend statement.
Dichter bij huis word ik geraakt als ik zie dat studenten en medewerkers zich betrokken voelen met elkaar, met onze universiteit en met onze samenleving. Zo hoorde ik vorige week een verhaal over een student die zei de eerste weken als pittig te hebben ervaren, waarop gereageerd werd met de woorden: ‘gelukkig is het dan nu even weekend’. De student antwoordde dat dat voor hem niets betekende, omdat de wekker op zaterdagochtend vroeg ging waarna hij als vrijwilliger ging werken bij de voedselbank.
De slogan ’Je bent nodig’, vult iedereen op eigen wijze in en heeft voor iedereen een andere waarde. De kern is verbonden te blijven met elkaar en af en toe eens stil te staan bij de wijze waarop je kan bijdragen aan het welzijn van de ander. Dat is niet alleen nodig in onze soms verhardende maatschappij, maar draagt tevens bij aan de wijze waarop we zelf invulling kunnen geven aan ons eigen ‘dagelijks geluk’. Het leven wordt er mooier van.
Jij vormt een belangrijke bouwsteen in onze campus en onze wereld. Er zijn gelukkig genoeg voorbeelden om ons heen, om inspiratie te halen voor ieders eigen bijdrage aan een mooiere wereld: je bent nodig!
Agnes Muskens is vicevoorzitter van het college van bestuur van de Radboud Universiteit. Zij en de andere leden van het college van bestuur - voorzitter Daniël Wigboldus en rector Han van Krieken - schrijven regelmatig een column naar aanleiding van hun werk aan de Radboud Universiteit.