Remy ten Hoedt
Remy ten Hoedt

Remy loopt samen met zijn zoon de Vierdaagse: ‘Ik ben geen Sjaak afhaak’

Naar eigen zeggen is Remy ten Hoedt, afdelingshoofd Management Support bij de divisie Information & Library Services, niet sportief en prestatiegericht. Juist daarom begon hij al in september met trainen toen zijn zoon Leander vroeg om dit jaar samen de Vierdaagse te lopen en hier een deel van zijn vakantie-uren voor in te zetten. ‘Het lopen geeft me rust.’

“Ook een reis van 1000 mijl begint bij de eerste stap”, zei de Chinese filosoof Laozi ooit. Na jarenlange voornemens zette Remy afgelopen jaar die eerste stap. ‘Als gezin lopen we in september al heel lang samen de Airborne Wandeltocht, dat is een soort traditie’, vertelt Remy. ‘Mijn zoon had al vaker voorgesteld om ook eens de Vierdaagse te lopen en vorig jaar gaf hij aan met de eerstvolgende editie te willen meelopen.’

Dat wilde Remy ook, maar alleen als hij het fysiek kon volhouden. ‘Ik ben helemaal niet zo sportief en prestatiegericht, dus ik wilde eerst weten of ik het lichamelijk zou volhouden.’ Om dat te testen, liepen hij en zijn zoon de dag na de Airborne Wandeltocht meteen 30 kilometer. En in de weekenden die volgden trok hij er ook op uit. ‘Mijn knieën hielden het goed vol, ik kreeg geen blaren en de spierpijn viel mee. Toen begon ik vertrouwen te krijgen dat ik met voldoende training ook de Vierdaagse zou kunnen lopen.’ Dus plakte Remy een extra week aan zijn vakantie om de bekende wandeltocht te lopen. En hij is niet de enige. 'In onze divisie lopen een aantal collega's mee, dat maakt het ook leuk.'

Remy met zijn zoon Leander

Door weer en wind

Ongeacht het weer, trainde Remy sinds vorig najaar vrijwel ieder weekend. Samen met zijn zoon, maar ook vaak genoeg alleen. ‘Ik heb ontdekt dat wandelen een activiteit is die bij me past. Het geef me rust in mijn hoofd en hoewel ik steeds weer blij ben om thuis te zijn, voel ik me tevreden na iedere tocht die ik heb volbracht.’ 

Bovendien helpt het Remy om beter aan de nieuwe week te beginnen. ‘Zondagavonden zijn nooit mijn favoriete momenten. Niet omdat ik het vervelend vind om maandag weer te gaan werken, maar ik voel me dan haast melancholisch. Lastig te verklaren hoe dat komt. De laatste maanden merk ik dat dat gevoel naar de achtergrond is gedreven door het wandelen.’

Remy herkent sowieso parallellen tussen het wandelen en zijn werk. ‘Voordat ik ergens aan begin denk ik er goed over na, maar eenmaal bezig kost het me geen moeite om me ertoe te zetten en dan ben ik ook geen Sjaak afhaak.’

Biertje en een snack

Met ruim 1000 oefenkilometers in zo’n 10 maanden kan het niet liggen aan de voorbereiding, maar met de naderende start groeit toch de spanning. ‘Stel dat je je teen nog stoot of dat het weer tegenzit? Hoewel je er niks aan kan doen, schiet dat toch weleens door m’n hoofd. Tegelijkertijd begint het te kriebelen. De opbouwwerkzaamheden zijn in volle gang en met collega’s die ook lopen gaat het er steeds vaker over. Ik kijk er vooral naar uit als we eenmaal onderweg zijn, de eerste dag achter de rug is en ik op de Wedren met een biertje en een hartige snack even kan bijkomen.’

Na de week lopen heeft Remy weinig tijd om uit te rusten. ‘Op zondag gaan we op vakantie naar Italië.’ Ziet hij daar kans om de benen rust te geven? ‘Nou, we willen nog een aantal steden bezoeken, dus dan zit je ook niet stil. Maar 50 kilometer per dag zal het voorlopig niet worden.’

Ben je geïnspireerd geraakt door Remy?

Bekijk jouw saldo