Wetenschap in de context van de samenleving
“Mijn hele ‘reis’ begon in het tweede jaar van mijn studie”, zegt Marie-Sophie. “In dat jaar stonden de Australische bossen in brand, de coronapandemie was net begonnen, George Floyd was vermoord, dus de Black Lives Matter-beweging werd weer meer zichtbaar, en desinformatie was overal op internet te vinden.” Ondertussen leerde Marie-Sophie over wat voor haar voelde als ‘super theorethische informatica’. Ze begon zich af te vragen: wat ben ik aan het doen? Waarom leer ik over wetenschappelijke kennis die al bestaat – vaak gepresenteerd als feiten – zonder dit te verbinden aan de problemen die het kan hebben veroorzaakt of kan helpen oplossen? “Er zijn serieuze problemen die we nu moeten aanpakken!”
Marie-Sophie ontdekte dat ze de in haar onderwijs de relatie met de samenleving mistte en besloot het heft in eigen handen te nemen. Ze haalde een duurzaamheidsgetuigenis, schreef haar scriptie over desinformatie en koos voor de Science in Society masterspecialisatie. “Dit gaf me het idee dat ik niet leerde over wetenschap voor de wetenschap, maar dat ik ook leerde over waarom het goed is en wat het betekent om je te ontwikkelen in de wetenschap. De academische wereld heeft een verantwoordelijkheid richting de samenleving. We moeten gebruikmaken van de mogelijkheden die we krijgen om een positieve impact te hebben op de wereld en in gesprek met de samenleving. We zijn daarbij geen almachtige mensen die alles weten, omdat we nou eenmaal wetenschappers zijn. Integendeel, ik denk dat wetenschap en de samenleving echt onderling verbonden zijn.”
Samenwerken voor betekenisvol onderwijs
“De regie nemen over mijn eigen leerproces maakt studeren veel betekenisvoller”, stelt Marie-Sophie enthousiast. Nu is ze samen met Bernard van Gastel een cursus over duurzaamheid in informatica aan het ontwerpen. Marie-Sophie lacht: “Hij zegt dat ik eigenlijk mezelf heb uitgenodigd.” “Toen ik bezig was met de vakken voor mijn duurzaamheidsgetuigenis, waren er niet veel mogelijkheden vanuit informatica.” Toen ze hoorde dat Bernard een sectie ging oprichten voor duurzaamheid in de afdeling informatica, besloot ze hem te benaderen voor een gesprek over haar ervaringen. “Bernard kwam erachter dat het heel waardevol is om een student erbij te hebben die overzicht heeft over het curriculum en weet hoe is het om een cursus te volgen.” Wat begon als één gesprek, leidde tot het cocreëren van een hele cursus.