‘We’ mogen weer naar de campus. Ongeveer een maand geleden zijn alle coronamaatregelen opgeheven. Het afschaffen hiervan is bijna zo vanzelfsprekend gegaan, dat we hier niet eens heel veel woorden aan hebben gewijd. Niet vanuit de overheid en niet vanuit de Radboud Universiteit. Natuurlijk is covid-19 niet voorbij, maar het is momenteel potentieel niet zo levensbedreigend meer als het een tijd geleden was.
De campus leeft weer! Wat is het aangenaam om weer studenten buiten in het gras te zien zitten in het zonnetje en het sportcomplex, de Refter en alle gebouwen weer voller te zien stromen. Het voelde voor mij als een groot geluk: weer mogen werken op de campus en daar in de pauze ook genieten van het mooie weer op een groene campus.
Sinds mijn start per januari was het uitgangspunt ‘thuis werken’, waarbij ik vrij snel een dagelijkse routine had ontwikkeld: bij voorkeur startte ik met een klein rondje wandelen, een lekkere cappuccino, en dan de start van een groot aantal zoom-meetings; tijdens de lunch een rondje wandelen, en dan ging het ritueel van zoom-meetings weer door. Aan het eind van de werkdag ben je ook meteen ‘thuis’: best heel efficiënt. Het nadeel dat ik soms langer door bleef werken, met het vervagen van ‘een normale werkdag’ en ‘een avond privé’, nam ik als een gegeven.
Ook heb ik tijdens de ‘thuiswerkperiode’ veel gemist: het ‘even tussendoor’ spreken van collega’s om een en ander af te stemmen; om bij de koffiemachine te peilen hoe iedereen tegen het onderwerp aankijkt en minstens zo belangrijk om ‘gewoon even bij te praten voor de gezelligheid’. Het samen oppakken van uitdagingen, het doorpraten, het creatieve proces: bij mij werkt dat echt beter als je dit gezamenlijk op kantoor doet.
Nu een maand na het vrijgeven van alle coronaregels hebben we de mooie uitdaging om het hybride werken goed ingeregeld te krijgen: je voert de werkzaamheden uit op de plek die daar het beste past, dat kan thuis zijn en ook op kantoor. Ook hier zijn natuurlijk uitzonderingen op: het hybride werken geldt niet voor medewerkers die vast zitten aan een rooster.
Ik denk dat ik weer een aardig nieuw evenwicht gevonden heb. Voor mij werkt het goed als ik één en heel soms twee dagen thuis werk: mijn productiviteit is dan hoog, juist ook omdat ik geen reistijd heb. De dagen dat ik op de Radboud Universiteit werk zijn weer op een andere manier productief: het afstemmen met elkaar geeft zoveel meer waarde. Flexibiliteit hierin is wel essentieel; mijn agenda en type activiteiten bepalen waar ik werk.
Een ruime meerderheid van de medewerkers wil net als ik graag flexibel werken, soms in alle rust thuis en soms bewust op kantoor voor de verbinding en sociale interactie met collega’s en studenten. Sommigen werken op de 'normale tijdstippen', anderen misschien een uurtje eerder of later, afgewisseld met bijvoorbeeld een goede wandeling of een uurtje sporten in het sportcomplex.
‘We’ werken allemaal voor de Radboud Universiteit, in verschillende samenstellingen en op verschillende manieren en plaatsen. Het hybride werken kan alleen maar succesvol zijn als ‘we’ gezamenlijk in open dialoog afspraken maken over de invulling hiervan: laten ‘we’ daar met zijn allen ons nieuwe normaal van maken!
Agnes Muskens is vicevoorzitter van het college van bestuur van de Radboud Universiteit.