Wanneer een manuscriptcommissie zich een oordeel heeft gevormd over een dissertatie, schrijft de voorzitter van de commissie een synthese: een samenvatting gebaseerd op de afzonderlijke beoordelingen van de commissieleden. Tot nog toe ging deze synthese, na goedkeuring door de decaan, via Hora Finita uitsluitend naar de eerste promotor. De eerste promotor kon vervolgens de belangrijkste bevindingen delen met de promovendus en de andere (co-)promotoren, maar kon ook zaken achterhouden. Zo schrijft het promotiereglement in artikel 39.2 voor dat het besluit tot de instelling van een cum-laudecommissie nooit bij de promovendus terecht mag komen. Een dergelijk besluit kan de promotor dus niet delen met de promovendus. Tegelijkertijd geeft het promotiereglement in artikel 36.4 aan dat de synthese van de manuscriptcommissie altijd aan het oordeel van de commissie wordt aangehecht en dus rechtstreeks naar de promovendus gaat. Tot nog toe was dat niet het geval. Dat verandert nu.
Per 1 april stuurt Hora Finita de synthese van de manuscriptcommissie ook rechtstreeks aan de promovendus. Dat heeft gevolgen voor de opstelling ervan. De voorzitter van de manuscriptcommissie moet zich ervan bewust zijn dat de eerste promotor niet meer als filter functioneert. Dat betekent dat de voorzitter moet waarborgen dat in de synthese geen conclusies staan die zijn terug te leiden tot een afzonderlijk commissielid. Het allerbelangrijkste is evenwel dat in de synthese NIETS mag staan over een mogelijk cum laude. Voor de promovendus en de buitenwereld moet de instelling van een cum-laudecommissie geheim blijven.