Al een paar jaar propageert de Radboud Universiteit in al haar opleidingen aandacht voor duurzaamheid. Een mooi streven, zegt Jaap Rohof, maar niet elke opleiding slaagt erin hieraan handen en voeten te geven. ‘De wil is er wel, maar de praktijk is weerbarstig.’ Rohof gaat een ronde maken over de campus om docenten hierin bij te staan. ‘Soms ontbreken eenvoudigweg wat praktische handvatten. En soms is er in programma’s al aandacht voor thema’s die nog niet meteen als duurzaam worden herkend. Dan zal ik samen met docenten bespreken hoe we dit voor studenten kunnen verhelderen. In mijn rol als projectmanager kan ik ook helpen om structuur te brengen en belemmeringen weg te nemen.’
First Follower
Rohof maakt een overstap vanuit de Radboud Docenten Academie, dus de doelgroep kent hij al. Daarvóór was hij verbonden aan Stichting wAarde, opgericht om organisaties en individuen aan te moedigen een duurzamer weg te bewandelen. Daarbij hanteerde hij een persoonsgerichte stijl, die hij nu gaat inzetten bij zijn gesprekken op de campus. ‘Ik ben nieuwsgierig wie ik voor me heb als docent of student. Hoe staan ze in hun werk, in relatie tot anderen, in relatie tot de omgeving?’
Een uitgangspunt in zijn ambassadeurschap is dat Rohof niet iedereen tegelijk hoeft aan te moedigen. Hij kiest voor het principe van de first follower , te illustreren op de dansvloer: ‘Dan betreedt iemand als eerste de dansvloer, die is even alleen, totdat een tweede meedoet, en zo verder.’ Rohof zal aanhaken bij mensen die al het goede voorbeeld geven. ‘Er zijn gelukkig al een heleboel eerste dansers op allerlei plekken in onze organisatie. In en rondom faculteiten, tijdens colleges maar ook bij bijvoorbeeld Radboud Centre for Sustainability Challenges (RCSC) en Radboud Green Office. Daar ga ik naast staan, meehelpen om er een beweging van te maken.’
Verbinding in het dorp
De inzet van Rohof op de campus laat hij ook zien in zijn woonomgeving. Geen dingen opleggen, maar naar elkaar luisteren en naar elkaar omzien. Zo zet hij ook in zijn nieuwe woonplaats Bemmel duurzaamheid op de agenda, waarin hij een brug wil zijn tussen verschillende geledingen in de dorpsgemeenschap. ‘Ook hier kun je werken aan energie, zorgdragen voor je omgeving.’
De drijfveer voor zijn dorpsagenda put hij onder meer uit Obbicht, een klein dorpje nabij Sittard waar hij als kind naartoe is verhuisd. ‘In die kleine, gesloten gemeenschap heb ik als buitenstaander gevoeld hoe belangrijk het is om verbonden te zijn. Tegelijkertijd heeft ‘buiten’ me in letterlijke zin veel gebracht, omdat ik alle ruimte had om met vriendjes na school het bos in te gaan.’
Die ervaringen zal hij ook in zijn werk met studenten en docenten meenemen, maar zijn ambitie binnen de universiteit is breder. ‘Duurzaamheid is veel meer dan mens en natuur. Waar nodig zal ik dit uit de groene hoek trekken en nieuwe perspectieven verbinden aan ons onderwijs en onderzoek. En dat steeds volgens mijn belangrijkste waarde: in verbinding met anderen.’
