Andrea Herrmann, Faculteit der Managementwetenschappen
De platformeconomie ('gig economy'), waarbij mensen via internetplatforms worden ingehuurd voor het uitvoeren van eenmalige opdrachten in de dienstverlening ('gigs'), groeit uit tot een belangrijke arbeidsmarkt. Maar we hebben nog geen theorie over hoe deze ontwikkeling in zijn werk gaat. Het online deel van de platformeconomie, waar taken onder vallen die volledig via de computer worden uitgevoerd (bijvoorbeeld programmeren of vertalen) is de eerste echt internationale arbeidsmarkt. De meeste platformwerkers hebben te maken met een ongekende concurrentie en bieden hun diensten daarom aan tegen lage tarieven die het niet mogelijk maken om verzekeringen af te sluiten of een pensioen op te bouwen. Verschillende overheden overwegen daarom om sociale premies verplicht te stellen. Maar kan regulering op nationaal niveau werkenden in online markten beschermen of verplaatst de vraag naar platformwerk zich dan naar landen met lage inkomens en weinig bescherming?
Op basis van een interdisciplinair kader bestaande uit theorieën over verschillende vormen van kapitalisme, innovatiesystemen en ondernemersecosystemen komt Herrmann met een nieuwe institutionele theorie over 'spiegelbeeldspecialisatie': haar hypothese is dat onderwijs- en arbeidsmarktinstellingen ervoor zorgen dat aanvragers, platforms en aanbieders van online platformwerk zich gaan specialiseren in het inhuren van, bemiddelen in en aanbieden van precies die vaardigheden die op de arbeidsmarkt van hun thuisland het slechtst beschikbaar zijn. In haar onderzoek analyseert ze paneldata en gegevens voorzien van een tijdstempel om inzicht te krijgen in hoe de online platformeconomie zich in de loop der tijd ontwikkelt.
Daniela Wilson, Institute for Molecules and Materials (IMM)
Daniela Wilson en haar onderzoeksgroep willen synthetische 'beweeglijke assemblages' maken die ze 'synmotes' hebben genoemd en waarvan de bewegingen lijken op die van cilia en flagellen. Hiermee willen ze nanodragers ontwikkelen die kunnen bewegen en voelen en zich kunnen aanpassen, om zo geneesmiddelen te kunnen vervoeren en afleveren in bepaalde weefsels en cellen in het menselijk lichaam. Voor de ontwikkeling van deze beweeglijke moleculen maken de onderzoekers gebruik van bouwblokken met een vooraf geprogrammeerde functionaliteit. Deze autonome complexe bio-geïnspireerde systemen kunnen niet alleen gericht bewegen, maar zijn ook zo geprogrammeerd dat ze veranderingen in hun omgeving (het menselijk lichaam) opmerken en zich vervolgens aan deze veranderingen aanpassen door hun snelheid, vorm en gedrag te reguleren.
Kristin Lemhöfer, Donders Institute for Brain, Cognition and Behaviour
Een tweede taal leren na de vroege kindertijd is een uitdaging. Het lijkt er op dat er niet alleen verschillen bestaan in hoe goed mensen een tweede taal leren, maar ook in de manier waarop ze dit doen. Bij verschillende leersituaties, bijvoorbeeld een taal leren in het klaslokaal of door onderdompeling, zijn waarschijnlijk ook verschillende verwerkingsmechanismen betrokken. We weten echter bijna niets over deze verschillende routes naar het leren van een tweede taal. In geheugenonderzoek worden verschillende manieren beschreven waarop onze hersenen informatie opslaan en onthouden. Kristin Lemhöfer wil daarom met theorieën en methoden uit geheugenonderzoek de hypothese onderzoeken dat er verschillende alternatieve routes in onze hersenen zijn om een tweede taal te leren en dat het van de persoon en de situatie afhangt welke van deze routes de voorkeur krijgt.
Meer weten? Neem contact op met
- Persvoorlichting en wetenschapscommunicatie Radboud Universiteit, media [at] ru.nl (media[at]ru[dot]nl), +31 24 361 6000