Redenen voor treurnis zijn er genoeg, dat weet zeker ook Marjolein Oele, bijna twee jaar geleden aangesteld als hoogleraar Filosofie van de Geesteswetenschappen. Voor deze stap gaf ze haar betrekking op aan de Universiteit van San Francisco, en haar thuis in het nabijgelegen stadje San Anselmo. Haar nieuwe boek Beyond Elemental Loss opent met een indringende passage over de vlucht van haar gezin vanwege een oprukkende vuurzee en de ermee gepaard gaande verstoringen – denk aan het sluiten van de scholen en de uitschakeling van de stroom. Ze kon na een onderdak bij vrienden in San Francisco veilig terugkeren naar haar huis. ‘Dat was weliswaar gespaard gebleven, maar ik was mijn vertrouwen kwijtgeraakt in de elementen en in onze relatie daarmee. Het besef drong door dat een verlies van een thuis veel verder strekte dan de zorgen over een eigen huis.’
Het zaadje voor haar boek was gezaaid. Met hulp van tal van klassieke en moderne denkers als ook mythes, inheemse denkwijzen en antropologisch en ecologisch onderzoek, ging Oele aan de slag om na te denken over de elementen en om het begrip ‘vertrouwen’ opnieuw te munten. Anders dan hoop, gericht op een nabije toekomst en vaak een loze belofte, is vertrouwen verankerd in onderlinge verbondenheid en in een verleden, wat uitnodigt om te doordenken hoe eerder gekrenkt vertrouwen is hersteld. ‘Vertrouwen kan heel diep gaan, is nooit zomaar weg, en je moet er je tijd voor nemen het op te bouwen en te hervinden. En dan kun je een handvat vinden die een andere toekomst mogelijk maakt, een andere manier van omgang met elkaar en met onze omgeving.’
