In zeer turbulente tijden blijkt interne kennis nuttiger te worden voor organisatorische aanpassingen, legt Goudsmit uit. Ze baseert haar onderzoek op de ontwikkelingen binnen bedrijven in vier Oost-Europese landen tijdens de transitie van een planeconomie naar markteconomie tussen 1999 en 2002, maar de inzichten bieden ook handvaten voor bedrijven in tijden van onvoorspelbare verandering met grote impact, zoals door geopolitieke spanning of grote technologische omslagen.
Waardevolle interne kennis
Goudsmit en haar collega’s George Shinkle (University of New South Wales) en Aldas Kriauciunas (Michigan State University) onderscheiden in hun onderzoek drie kennisbronnen: medewerkers, topmanagement en externe partijen zoals consultants en buitenlandse partners.
‘Ons onderzoek laat zien dat medewerkers heel waardevolle inzichten hebben, vooral over wát er moet veranderen, in een zeer turbulente omgeving. Ze weten tijdig wat er speelt, en wat de grootste uitdagingen zijn voor oplossingen in de dagelijkse activiteiten. En topmanagers, die weten goed hóe je die veranderingen moet doorvoeren in de organisatie.’
Ruis op de lijn
In de zeer turbulente context blijken externe bronnen juist minder effectief voor kennis over wat en hoe de organisatie te veranderen, aldus Goudsmit. ‘We denken dat dit komt doordat ze minder zicht hebben op de dagelijkse praktijk en wat er intern nodig is. Bovendien is er in deze omgeving veel onduidelijk en onzeker. Hierdoor kunnen ze over het algemeen minder snel schakelen op wat de organisatie dan nodig heeft, want dit verandert vaak en onverwacht, en ontstaat er eerder ruis op de lijn.'
'De zogenaamde focus of attention is heel belangrijk op zulke momenten: waar heeft de kennisbron de prioriteit? Dan kan interne kennis echt een verschil maken. Medewerkers identificeren de aspecten waar het wringt, en managers kennen de snelste routes binnen de organisatie om verandering te implementeren. Interne bronnen zijn nodig om de verandering te doen slagen.’
De dynamiek van kennis
Goudsmit: ‘Als de omgeving sterk verandert, moeten bedrijven mee veranderen om te overleven. Maar het is vaak onduidelijk waar je als organisatie de juiste kennis vandaan haalt om dit te kunnen doen. Kennis is niet een statisch gegeven, maar een dynamisch middel. In onzekere tijden is het updaten van kennis van belang om kennis actueel en relevant te houden voor specifieke uitdagingen. De effectiviteit daarvan hangt af van de aard van de turbulentie en verandering die je doorvoert. En hoewel externe kennis ook in tijden van instabiliteit zeker waardevol kan zijn, moeten bedrijven de interne kennis die ze in huis hebben niet onderschatten als ze de organisatie succesvol willen aanpassen.’