Dit project wil de politiek van het hedendaagse neoklassieke realisme (NCR) in de internationale betrekkingen onderzoeken en er kritisch op reflecteren. In de afgelopen decennia is het realisme herhaaldelijk bekritiseerd door IR wetenschappers vanwege zijn conservatieve status quo vooringenomenheid en zijn onvermogen om het hoofd te bieden aan een veranderend, meer progressief politiek en intellectueel landschap.
Als politiek project bezwijkt het te gemakkelijk voor de verleiding van een "nationaal belang eerst"-beleid, dat verontrustend goed aansluit bij de eisen van hedendaagse extreem-rechtse populisten. Als theoretisch project lijkt het vast te zitten in het verleden, voor altijd zonder reflectie de terugkeer voorspellend of zelfs oproepend tot een ahistorische politiek van machtsevenwicht. Maar ook al heeft het academisch denken over de ontwikkeling van IR-theorieën zich grotendeels losgemaakt van de realistische traditie, de politieke invloed van het realisme lijkt een volwaardige renaissance te beleven.
Voor veel waarnemers en beleidsmakers is de blijvende relevantie ervan voor wereldzaken onderstreept door recente gebeurtenissen, zoals de nationalistische reacties op de COVID-19 pandemie of de Russische invasie in Oekraïne. Er zijn inderdaad nieuwe bijdragen in overvloed waarin deze kwesties vanuit realistisch oogpunt worden besproken, en waarin de blijvende relevantie van de realistische analyse wordt geprezen, zowel om de vermeende idealistische naïviteit van beleidsmakers en commentatoren in het verleden en het heden aan de kaak te stellen, als om hen en ons een betere weg vooruit te wijzen.
Ter ondersteuning van deze politieke invloed wordt het realisme nog steeds op grote schaal onderwezen en geciteerd. Het wordt nog steeds vaak beschouwd als een van de belangrijkste benaderingen van het IR voor het bestuderen van oorlog, grote strategie, machtsevenwichten en interstatelijke concurrentie. In het licht van deze tegenstrijdige druk, weg van en terug naar het realisme, wil dit project de politiek en de processen van realistische theorievorming in tijden van betwisting en verandering onderzoeken. Het doet dit door de populairste hedendaagse variant van het realisme te onderzoeken - het neoklassieke realisme.