Door stedelijke plekken te vergelijken willen we empirisch blootleggen hoe affectie voor specifieke plekken opkomt en ontstaat. Dit maakt het mogelijk om de conceptualisering van deze “gevoelens” en “affecties”, zoals voorgesteld door het neofenomenologische perspectief, te verfijnen en de mogelijkheden te onderzoeken om plaatsen zo te ontwerpen dat ze effectief als aangenamer, rechtvaardiger en effectiever worden ervaren. Dit onderwerp is nauw verbonden met het werk van architecten, stedenbouwkundigen, planologen, sociaal psychologen, sociologen, filosofen en (kunst)curatoren van evenementen en plaatsen.
Dit onderzoeksonderwerp wordt momenteel intensief besproken in deze disciplines en is nauw verbonden met de toegenomen aandacht voor de vergeten dimensie van 'emoties' in onze huidige samenleving. Emoties en “ervaringen” worden niet langer gezien als een tamelijk irrelevante irrationele 'rest'-factor, maar steeds meer als de basis en drijvende kracht achter onze (ruimtelijke) keuzes, gedrag en prestaties. Geïnspireerd door verschillende relationele benaderingen, in plaats van dit onderwerp te reduceren tot alleen de affectieve dimensie, proberen we met dit onderzoek de volledige relationele complexiteit te vatten van de manier waarop we (stedelijke) plekken ervaren, creëren en uitvoeren of beoefenen.