Tegenwoordig bewegen veel clinici, wetenschappers en mensen die psychische problemen (hebben) ervaren, weg van het idee dat deze problemen één oorzaak hebben. Zo is er vanuit meerdere kanten kritiek op het idee dat we psychische stoornissen moeten zien als hersenstoornissen. In plaats daarvan is er meer focus op de relatie tussen psychische problemen en biologische, psychologische, socioculturele en existentiële factoren. Deze factoren staan niet los van elkaar: ze interacteren op een dynamische manier. Hoe kunnen onze conceptuele en wetenschappelijke modellen recht doen aan zo’n multifactoriële, complexe en dynamische kijk op psychische problematiek?
Dit onderzoeksproject
Eén manier om dit te doen, is door psychische problemen te conceptualiseren als multidimensionale netwerken, i.e., stabiele sets van interacterende factoren die bio-psycho-sociale domeinen omvatten. In mijn PhD project onderzoek ik wat de epistemische mogelijkheden en beperkingen zijn van zo’n (multidimensionale) netwerkbenadering. Biedt het een andere manier voor wetenschappers en mensen met geleefde ervaring om psychische problematiek te begrijpen, verklaren of verkennen?