Volgens de klassiek-Griekse historicus Herodotus werd Athene in 480 voor Christus door de Perzen, geleid door Xerxes, bezet en volledig verwoest. Geleerden beweren traditioneel dat de Perzische vernietiging van Athene uiteindelijk de weg vrijmaakte voor de klassieke Griekse glorie van de vijfde eeuw voor Christus. De invasie is zelfs gebruikt als een dateringsmiddel om de zogenaamde ‘Archaïsche’ en ‘Klassieke’ periodes in de Griekse geschiedenis kunstmatig van elkaar te scheiden. Ook nu nog is de Perzische invasie van Griekenland van belang in de constructie van de moderne Griekse identiteit, maar ook van een anti-oosterse ideologie in Griekenland, Europa en het ‘Westen’.
De Perzische invasie is ook een cruciale gebeurtenis in de archeologische studie van de oude gebouwen van de Akropolis. Deze gebouwen vormen de kern van het cultureel erfgoed van Athene en worden momenteel erkend als UNESCO Werelderfgoed (sinds 1987) en Europees Erfgoed (sinds 2014). Er wordt vaak gedacht dat de gebouwen op de Akropolis zijn gebouwd als herdenking van de Perzische invasie. Dit is te zien in zowel de wetenschap en in officiële documenten van politieke organisaties zoals UNESCO. Recente wetenschappelijke studies hebben echter twijfel gezaaid over de archeologische zichtbaarheid van de Perzische invasie op de Akropolis. De vraag is welke rol een anti-oosterse ideologie kan of moet spelen in ons begrip van deze erfgoedlocatie.
Dit project beoogt de studie van de klassieke archeologie en de antieke geschiedenis, en meer in het algemeen het vakgebied van culturele erfgoedstudie, te verrijken door nieuwe inzichten te bieden in de Akropolis als een belangrijk symbool van cultureel erfgoed. Door de rol van een anti-oosterse ideologie in dit gevierde UNESCO-werelderfgoed en Europees erfgoed bloot te leggen, zal het de vraag opwerpen wat cultureel erfgoed in de 21e eeuw kan of moet betekenen.
