In een Nederlandse zin als "Timo heeft de atleet de marathon zien lopen" staan de werkwoorden "zien lopen" in dezelfde volgorde als de twee zelfstandige naamwoorden "Timo" en "atleet": Timo deed het zien en de atleet het lopen. Dit betekent dat de twee afhankelijkheden tussen elk zelfstandig naamwoord en zijn werkwoord elkaar kruisen. Dit is zeer ongebruikelijk omdat slechts zeer weinig talen zulke gekruiste afhankelijkheden kennen. In het Duits bijvoorbeeld wordt de zin vertaald als "Timo hat den Athleten den Marathon laufen sehen" -- hier weerspiegelen de twee werkwoorden de volgorde van de zelfstandige naamwoorden en bijgevolg zijn de afhankelijkheden ingebed in plaats van elkaar te kruisen.
In een klassieke studie vonden Bach et al. (1986) dat de Duitse zinnen moeilijker te begrijpen zijn dan de Nederlandse versies, wat suggereert dat kruisende afhankelijkheden gemakkelijker zijn dan ingebedde afhankelijkheden. Dit is verrassend, omdat men zou denken dat de meeste talen zouden kiezen voor de gemakkelijkere structuur. Ons project herhaalt en verbetert de studie van Bach et al. om te testen of het onverwachte resultaat inderdaad standhoudt.