Vandaag de dag is er ongeveer 6.300 miljoen ton plastic afval op aarde aanwezig. Hiervan is 79% te vinden op stortplaatsen of in de natuur. Plastic van land komt via verschillende wegen in het milieu terecht en valt daar uiteen in steeds kleinere deeltjes (<100 μm). Kleinere plastic deeltjes kunnen gemakkelijker in de bloedbaan worden opgenomen en vormen daardoor mogelijk grotere risico's voor mens en milieu dan grotere deeltjes. Omdat het verwijderen van zulke kleine deeltjes uit ecosystemen erg moeilijk is, is voorkomen beter dan genezen.
Het onderzoeksproject LABPLAS brengt onderzoekers met verschillende achtergronden samen. Ze hebben expertise in onder andere vervuiling, milieumodellering, milieuchemie, ecotoxicologie, oceanografie, hydrologie, bodemecologie, microbiologie, nanotechnologie, en kennisoverdracht. Hun doel is om Europese autoriteiten te voorzien van wetenschappelijke kennis om plasticvervuiling effectief aan te pakken.
Case studies
Binnen LABPLAS voert het onderzoeksteam veldwerk uit in twee gebieden: de stedelijk-industriële Grote Noordzee, inclusief de stroomgebieden van de Theems en de Elbe, en het landelijke, maar door snelwegen doorsneden Mero-Barcés-bekken (in het noordwesten van het Iberisch Schiereiland), inclusief een reservoir dat drinkwater levert aan de stad A Coruña in Galicië, Spanje.
Het team onderzoekt bodems, zoetwateren, zeewateren, atmosferische deeltjes, sedimenten en monsters van aquatisch leven met behulp van nieuwe technieken, zoals remote sensing en nanotechnologieën. Ze ontwikkelen hiermee hulpmiddelen en methoden voor het monitoren van plasticvervuiling. Daarnaast testen ze de toxiciteit en biologische afbreekbaarheid van kunststoffen om een wetenschappelijk onderbouwde risicoanalyse te maken, waarbij het risico van kunststoffen wordt beoordeeld (bijv. op basis van deeltjesgrootte, vorm en samenstelling).
Pan-Europees plasticsinformatiesysteem (e-PLAS)
Met de verzamelde milieu- en laboratoriumgegevens ontwikkelt het team milieumodellen. Deze modellen helpen bij het identificeren en voorspellen van de herkomst van plastic, het transport tussen verschillende milieukompartimenten, en de mogelijke overdracht van chemicaliën naar organismen. Deze modellen zullen opschaalbaar zijn tot een pan-Europees plasticsinformatiesysteem (e-PLAS), dat als doel heeft om hulpmiddelen te bieden voor milieubeheer en de planning van effectieve maatregelen tegen plasticvervuiling.