Aanleiding
Het huidige curriculum van de opleidingen Filosofie en Religiewetenschappen wordt nog altijd gedomineerd door witte, mannelijke denkers, waardoor ander gedachtegoed onterecht wordt gemarginaliseerd. Om het curriculum meer divers en inclusiever te maken, is echter meer nodig dan het ‘simpelweg’ toevoegen van perspectieven. Hoe kan de structuur van een opleiding kritisch worden bevraagd en herzien zodat het curriculum divers kan worden?
De steeds complexer wordende maatschappelijke kwesties vragen om verschillende perspectieven. De eenzijdige kijk waaruit opleidingen worden vormgegeven, bereiden hier niet genoeg op voor. Bovendien heeft het een negatieve weerslag op de toegankelijkheid van het onderwijs voor studenten wier identiteit afwijkt van de norm. Een meer divers onderwijsprogramma is dus van groot belang, maar dat is met toevoegen van bijvoorbeeld vrouwelijk, postkoloniaal of niet-Westers gedachtegoed aan de canon nog niet gerealiseerd.
Gewenste oplossing
Katrine Smiet wil in haar voucherproject een pilot opzetten om de inclusie en diversiteit in het filosofie- en religiewetenschappencurriculum van het eerste bachelorjaar te vergroten. Haar uitgangspunt is het concept unlearning. Dit houdt in dat alle aannames en uitgangsposities die het huidige onderwijs vormgeven, worden bevraagd en zo nodig worden veranderd. Om unlearning structureel te implementeren in het onderwijs, ontwikkelt ze voor haar voucherproject workshops met studenten en medewerkers, waarvan de uitkomsten bijdragen aan een zogeheten roadmap. Hiermee kan verdere diversifiëring van het onderwijs in gang kan worden gezet.
Plan van aanpak
Katrine zet samen met studenten, docenten en beleidsmedewerkers die betrokken zijn bij het eerste bachelorjaar van Filosofie en Religie, Politiek & Samenleving een driedaagse ‘future creating workshop’ op. Hierin nemen ze samen het eerste bachelorjaar wat betreft diversiteit en inclusiviteit onder de loep. De workshop bestaat uit drie fasen: de kritiek/reflectiefase, waarbij eerst wordt verkend wat de status quo is. Daarna volgt de utopische fase, waarin out-of-the-box ideeën worden opgedaan voor mogelijke oplossingen. Ten slotte is er de uitvoeringsfase, waarin die ideeën worden omgezet in concrete oplossingen om het curriculum te diversifiëren.