De klassieke traditie herinnert keizer Trajanus als optimus princeps, een rechtvaardig heerser en succesvol in zowel zijn politieke als militaire campagnes. Als een vroom man streefde hij ernaar om het traditionele geloof van de Romeinen te behouden door strenge regels in te voeren voor degenen die het christendom praktiseerden. Hoewel hij leefde en stierf als een 'heiden', prijzen latere middeleeuwse verslagen Trajanus voor zijn onmiskenbare christelijke deugden, vooral voor zijn daad van barmhartigheid tegenover een weduwe die gerechtigheid zocht voor haar vermoorde zoon. Met de opkomst van specula principum in de twaalfde eeuw werd Trajanus' karakter gebruikt als instrument voor politieke, kerkelijke en culturele propaganda.
Dit project onderzoekt hoe keizer Trajanus werd beschouwd als een gedragsmodel voor heersers in de Middeleeuwen en vroegmoderne spiegels voor vorsten. Dit project zal de reeks veranderingen en reducties van de christelijke legende van keizer Trajanus volgen vanaf de eerste versie in 'Het anonieme leven van Gregorius de Grote' tot die in de Latijnse en volkstalige literatuur in de zeventiende eeuw. Door dit te doen, zal dit project de literaire bronnen vergelijken in termen van hun ideeën over heerserschap en hun lezing van Trajanus plaatsen in de context van de veranderende ideeën over heerserschap van de middeleeuwen tot de vroegmoderne tijd.
