Een aanzienlijk aantal (voormalige) militairen en politiemensen, die zowel uitvoerder als doelwit van geweld zijn in risicovolle omgevingen, ontwikkelt 'moreel letsel'. Omdat militairen en politiemensen onder steeds complexere omstandigheden moeten opereren - waaronder dynamische werkomstandigheden, dubbelzinnigheid van taken en maatschappelijke kritiek - neemt het risico op moreel letsel toe. Om dit maatschappelijke probleem aan te pakken is uitgebreide kennis nodig over het fenomeen moreel letsel en adequate interventies die het helpen voorkomen.
Beide ontbreken momenteel echter. Ten eerste zijn de huidige interventies in de geestelijke gezondheidszorg beperkt: er is behoefte aan adequate interventies voor moreel letsel. Hoewel moreel letsel is erkend als een ethisch en contextueel probleem en niet als een psychische stoornis, richten de meeste huidige inspanningen zich op de ontwikkeling van therapiemodellen voor moreel letsel. Ten tweede is de huidige kennis over moreel letsel en trauma beperkt: er is behoefte aan kennis over moreel letsel in de context. De nauwe focus van de huidige interventies komt overeen met het huidige wetenschappelijke onderzoek naar moreel letsel en trauma. Dit onderzoek lijdt onder een vergelijkbare smalle focus op intra-psychische pathologie van het individu.
Het uiteindelijke doel van dit project is tweeledig. (1) Minder militairen en politiemensen ontwikkelen hardnekkige morele letsels en gerelateerde psychologische problemen terwijl ze wel morele agenten blijven. (2) Binnen en buiten de politie en het leger, nationaal en internationaal, ontwikkelen professionals, beleidsmakers en anderen bewustzijn en nemen maatregelen om moreel letsel te verminderen en mentale en morele weerbaarheid te vergroten.