De Europese Commissie spant zich in om de hardnekkige genderongelijkheid in de besluitvorming van musea en instellingen voor cultureel erfgoed aan te pakken. In dit onderzoeksproject wordt nagegaan in hoeverre het huidige "glazen plafond" in de sector in verband kan worden gebracht met de historische, 20e-eeuwse gendergerelateerde ontwikkeling van het beroep van curator. Er wordt gebruik gemaakt van een interdisciplinaire methodologie die archiefonderzoek en digitale geesteswetenschappen combineert met semi-gestructureerde interviews en statistische analyse. Op deze manier wil Vrouwen in Musea het wettelijke kader, de sociale context en de historische omstandigheden blootleggen waarin vrouwen in Europa begonnen museumdirecteuren te worden, en het belang van vrouwelijk curatorschap aan het begin van de twintigste eeuw aan het licht brengen. Het project zal ook de impact van gendergerelateerde moeilijkheden (zoals werkomstandigheden, wettelijke beperkingen, "huwelijksbarrières", salarisverschillen, culturele vooroordelen en beperkingen op de besluitvorming) analyseren met betrekking tot het werk van baanbrekende vrouwelijke museumdirecteuren. Op die manier wil het project een nieuwe lezing geven van de vorming van musea en hun collecties in het Europa van het begin van de 20e eeuw, en zo bijdragen aan het herschrijven van hun geschiedenis vanuit een genderperspectief en aan de vorming van musea als emancipatoren van vrouwen.
Door de erfenis en de ervaringen van de eerste vrouwelijke museumdirecteuren in Europa te verbinden met de huidige maatschappelijke vraag naar een eerlijke vertegenwoordiging in cultureel management, en door de verhalen en de erfenis van een hele generatie vrouwelijke erfgoedleiders te redden, sluit dit project tijdig aan bij en bevordert het de effectieve uitvoering van de Europese strategie voor gendergelijkheid 2020-2025 voor genderevenwicht in besluitvormingsfuncties.