Over dit project
We beschikken over steeds geavanceerdere manieren om kennis te verwerven en te communiceren, maar paradoxaal genoeg worden we geconfronteerd met een ongekende wereldwijde onwetendheidcrisis die door de Wereldgezondheidsorganisatie is uitgeroepen tot 'infodemie'. Deze crisis beïnvloedt ons persoonlijk en maatschappelijk welzijn en de stabiliteit van onze democratieën.
De crisis manifesteert zich op twee belangrijke manieren: Ten eerste leidt de verspreiding van verkeerde informatie er vaak tot dat een vertrouwend publiek irrationele overtuigingen vormt, vooral in zoverre dat gewone burgers opgezadeld worden met de moeilijke taak om echte experts te identificeren in een vervuilde informatieomgeving. Ten tweede door een toenemende weerstand tegen bewijs: zelfs als de beschikbare relevante informatie betrouwbaar en accuraat is, nemen veel informatieconsumenten deze niet over.
Deze twee manifestaties van de onwetendheidcrisis zijn raadselachtig, vooral in combinatie met elkaar, omdat ze in tegengestelde richtingen werken. Wanneer we te veel vertrouwen stellen in verkeerde informatie, lijkt het logisch om te denken dat we te goed van vertrouwen zijn en dat we voorzichtiger moeten zijn. Tegelijkertijd, als we te weinig vertrouwen hebben in informatie van hoge kwaliteit, lijkt het misschien logisch om te denken dat we te voorzichtig zijn en dat we meer vertrouwen moeten hebben.
De vertrouwenspuzzel is een epistemologische puzzel: het is een puzzel over de rationaliteit van vertrouwen. De situatie in de praktijk is echter waarschijnlijk het resultaat van een complexe epistemische wisselwerking tussen cognitie, emoties, sociale interactie en de informatiestroom. Dit betekent dat een goed onderzoek van het fenomeen een geïntegreerde, epistemologisch geïnformeerde interdisciplinaire aanpak vereist.
