'Tijdens het vak ‘Etnisch-Religieuze conflicten in Europe en het Midden-Oosten’ liet de docent ons het eerste college opschrijven wat wij denken dat de term ‘etniciteit’ inhoudt. “Het idee dat je aan het einde van deze reeks nog minder weet dan nu”, vertelde zij er vervolgens bij. Natuurlijk niet omdat je niks leert, maar juist omdat naarmate je meer weet, je meer chaos ervaart. Eigenlijk is dat wel een typisch voorbeeld van hoe ik mijn studie ervaar. Je kunt nooit alles weten, maar je leert wel om bepaalde constructen te zien. Inzien dat het heel complex is, misschien is dat wel het doel van de studie.
Wanneer ik de krant opensla gaat het vaak over de conflictsituaties het Midden-Oosten. Ik denk dat het belangrijk is om ons te realiseren dat we daar met een westerse bril naar kijken. Je kunt die bril niet afzetten, maar ik denk wel dat we er rekening mee moeten houden dát we die bril hebben. Een eerste oordeel hebben gebeurt vaak vanzelf. Maar misschien gaat het niet om je eerste gedachte maar om wat je vervolgens met die gedachte doet.
Een open mind
Ik weet nog niet welke kant ik op wil met mijn master. Ik kom zoveel leuke dingen tegen, dat maakt het best lastig! Het lijk me interessant om in Nederland te kijken naar integratiebeleid. Maar zou ook wel meer Arabische landen willen zien. Wat ik in elk geval meeneem van mijn studie is het belang van het houden van een open mind en het horen van ieders kant van het verhaal. Soms zitten wij met filosofen en antropologen in het college, en die hebben zulke andere perspectieven.'