Er zijn niet veel dingen in de wereld waar dat proces vergelijkbaar is, denk ik, dat je álles moet verantwoorden. Je merkt het vooral in gesprekken met samenwerkingspartners of je supervisor; die prikken er altijd doorheen als de uitkomst niet zo rotsvast is als jij beweert. Ik denk dat dat ook wel een beetje bij het bèta-leven hoort: als je niet kwantitatief kunt aantonen dat jouw methode robuust is, dan heb je niets. Maar het geeft ontzettend veel voldoening als het wél lukt.
Ik onderzoek zwarte gaten en probeer te doorgronden hoe de materie rond een zwart gat zich gedraagt. De grap is: eigenlijk is een zwart gat een vrij simpel object. Wiskundig gezien kun je aan de hand van een aantal parameters best goed beschrijven wat een zwart gat is. Maar het effect van een zwart gat op de materie en het licht dat er omheen beweegt: dát is een stuk lastiger te begrijpen. Om dat te snappen, gebruiken we heel grote computersimulaties, waar alle voor ons relevante wetten van de fysica in verwerkt zijn. Ik doe daarvoor berekeningen op de Nederlandse supercomputer Snellius.
Onlangs kwam er een publicatie uit waar ik aan heb meegewerkt, met Maciek Wielgus en mijn supervisor Monika Mościbrodzka. We zagen in ons onderzoek tekenen van een hete gasbel die om Sagittarius A* draait, het zwarte gat in het centrum van ons Melkwegstelsel. Ik onderzocht de observaties en gaf daar theoretische interpretaties aan. Dit onderzoek leert ons meer over de omgeving van dit zwarte gat. De publicatie was wel een hoogtepunt voor mij. Het was één van de eerste papers waar ik aan mee heb gewerkt. Dat die dan meteen zo breed wordt opgepakt in de media en de onderzoekswereld, is heel leuk.
Ik zou hierna graag een postdoc doen, ik zie nu vooral de leuke dingen en mogelijkheden van het academische leven. Al is het niet altijd makkelijk; het blijft lastig om de goede balans te vinden tussen werk en privé. Je moet ervoor waken dat je niet twaalf uur per dag aan het werk bent. Dus mijn tip aan mezelf en andere phd-ers: ga even sporten, spreek met vrienden af. In the end: het is wetenschap en het is geweldig, maar je moet wel gewoon je leven blijven leiden.'
