Na afloop van de cursus ben je in staat om:
•    belangrijke vormen van politiek protest en burgerorganisatie in de vroegmoderne en moderne tijd te benoemen en in hun historische context te  beschrijven
•    de relatie met veranderende ideeën over wat ‘politiek’ is en zou moeten zijn te toe te lichten
•    relevante categorieën van politiek-historisch bronnenmateriaal kritisch te beschouwen en te bevragen op aspecten van de interactie tussen burger en politiek 

Burgers tonen op veel meer manieren en momenten hun betrokkenheid bij politiek, bestuur en de inrichting van de samenleving dan alleen tijdens verkiezingen. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor nu. De mobilisatie van burgers is dan ook een centrale kwestie in de politieke geschiedenis. Publieke communicatie wordt politiek zodra groepen of groepjes burgers zich bewust worden van hun stem en invloed willen uitoefenen. Hoe zij die stem laten klinken en waar verschilt per tijdsperiode en beweging. Sommige groepen of groepjes willen het liefst zo snel mogelijk toegang tot de klassieke instituties om daar permanent invloed uit oefenen, andere blijven daar juist bewust buiten. 

In deze cursus komen protestbewegingen en spontane steunbetuigingen aan de orde, maar ook de omgang van het politieke establishment met zulke vormen van burgerparticipatie. Terugkerende vraag is hoe dit soort bewegingen het denken over wat ‘politiek’ is, hebben veranderd. 

We kijken naar volksbewegingen in zowel de vroegmoderne als de moderne tijd (vanaf circa 1500). De geanalyseerde vormen van protest en organisatie reiken van de burgertwisten in de tijd van de Republiek tot de massabewegingen en volkspetitionnementen in de late negentiende eeuw, van de sociale bewegingen van de twintigste eeuw tot het populisme en online activisme van begin eenentwintigste eeuw.  Tijdens deze cursus oefen je met de analyse van de typische bronnen die dergelijke participatievormen nalaten.