Na afronding van dit vak zijn studenten in staat om de belangrijkste kunstwerken en gebouwen uit de westerse kunstgeschiedenis voor betreffende tijdvak te herkennen, analyseren en kritisch te duiden in relatie tot hun historische context. Zij kunnen deze kunstwerken ook vergelijken, zowel op het vlak van hun formele kwaliteiten als in relatie tot de tijd waarin zij gemaakt zijn. Zij zijn zich er van bewust dat kunsthistorische kennis in hoge mate afhankelijk is van methodes en benaderingswijzen, die sterk aan verandering onderhevig kunnen zijn en dan ook tot vaak heel verschillende resultaten kunnen leiden.

Daarnaast heeft de student geleerd hoe specifieke kunstobjecten kunnen uitgroeien tot sleutelwerken binnen de kunsthistorische canon, hoe deze werken met kunsthistorische methoden kunnen worden benaderd, om antwoorden te vergaren op vragen naar bijvoorbeeld stijl, voorstelling, herkomst, functie, receptie. Deze cursus draagt bij aan de Ba-eindkwalificaties 1,2.

In deze cursus staan de architectuur en beeldende kunst uit de periode vanaf de Franse revolutie tot 1918 centraal. Deze worden zowel chronologisch als thematisch en vergelijkend besproken. Daarbij komt een groot aantal kunstenaars, kunstwerken, stromingen en artistieke opvattingen aan bod, die alle zijn ingebed in (vaak roerige) politieke, sociaal-economische, intellectuele en culturele contexten. Die uiteenlopende contexten en de impact ervan op de artistieke productie komen eveneens ter sprake.
Naast overzichtscolleges en werkcolleges, worden colleges aangeboden waarin telkens één kunstwerk dat tot de canon van de kunstgeschiedenis behoort, centraal staat en als casus wordt uitgediept. Verschillende kunstvormen (schilderijen, sculptuur, bouwwerken, tekenkunst etc.) komen hierbij aan de orde.