De cursus ‘Analyse van proza en poëzie’ maakt studenten vertrouwd met het basisinstrumentarium voor de analyse van proza en poëzie en de theoretische grondslag daarvan in de narratologie en de poëzietheorie. In de eerste helft van de cursus (periode 1) staat de analyse van verhalend proza centraal. Deze zal worden gedemonstreerd en beproefd aan de hand van prozafragmenten uit romans en verhalen uit de negentiende eeuw tot heden. Focusgebieden daarbij zijn:

- Het onderscheid tussen auteur, verteller en personage
- Bewustzijnsweergaven in proza
- Representatie en spreken
- Aspecten van de structuralistische verhaalanalyse (perspectief, focalisatie, tijd, ruimte, verhaalmotieven)
- Aspecten van de poststructuralistische narratologie

In de tweede helft van de cursus komt de poëzieanalyse aan de orde. Hierbij ligt de klemtoon op:

- De concepten ‘poëtische functie’ en ‘desautomatisering’
- De analyse van versificatie en metrum
- Iconiciteit
- Isotopie
- De analyse van beeldspraak
- Semiotiek (denotatie / connotatie)
- Intertekstualiteit