Dit proefschrift analyseert hoe Amerikaanse en Britse theatermakers reageerden op de AIDS-crisis, met name op de wijdverspreide homovijandige retoriek die verkondigde dat AIDS het onoverkomelijke resultaat was van een seksueel losbandige levensstijl. Niet alleen bespreekt het welbekende stukken als Larry Kramer’s The Normal Heart en Tony Kushner’s Angels in America, maar belicht het juist vergeten of onbekend gebleven werk vanaf de jaren 80 tot heden. Op de eerste plaats toont het aan dat de theatrale respons op de epidemie veel groter was en is dan de enkele stukken die nog op het reguliere theaterrepertoire staan en die steeds opnieuw in academische studies worden besproken. Tevens belicht dit proefschrift het uitgebreide arsenaal van strategieën die theatermakers inzetten in hun strijd tegen de schuldretoriek die de AIDS-crisis vergezelde. Ten slotte beargumenteert het hoe AIDS-theater als vorm van memory activism nog steeds relevant kan zijn in onze tegenwoordige tijd.
Dirk Visser studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar hij in 1992 cum laude afstudeerde. Daarna bracht hij enige tijd door aan de University of Sussex, waar hij colleges volgde bij de vakgroep “Sexual Dissidence and Cultural Change.”
Vervolgens belandde hij in het onderwijs, en was hij aan verschillende hogescholen en universiteiten als docent verbonden. De afgelopen vier jaar doceerde hij aan de Radboud Universiteit, waar hij ook zijn promotie-onderzoek voltooide. Momenteel doceert hij Engelse letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen.