Patiënten met gevorderde kanker staan vaak voor ingrijpende keuzes. Als genezing niet meer mogelijk is, start palliatieve zorg. Het blijkt echter dat palliatieve zorg voor patiënten met gevorderde kanker nog onvoldoende persoonsgericht is. Gesprekken over wensen en doelen over zorg beginnen vaak te laat, meestal in de stervensfase, én zijn vaak beperkt. Daarnaast lijkt er een focus op levensverlengende behandelingen te zijn met weinig ruimte voor de persoonlijke context van de patiënt. Er lijkt een ‘illusie van keuze’ te spelen: patiënten hebben keuzevrijheid, maar ervaren dit niet altijd zo. Via een vragenmethode, de dubbele surprise question, kunnen artsen eerder herkennen wie baat heeft bij palliatieve zorg. Gesprekken over wat er daadwerkelijk voor de patiënt toe doet zouden eerder en vaker gehouden moeten worden. Hiervoor zijn betere communicatievaardigheden en samenwerking tussen huisarts en medisch specialist noodzakelijk. Dit is belangrijk zodat patiënten werkelijk kunnen kiezen voor zorg die bij hun past.
Daisy Ermers (1991) studeerde Biomedische Wetenschappen en Geneeskunde aan de Radboud Universiteit en heeft een sterke interesse in persoonsgerichte zorg. Met een beurs van het Radboudumc begon zij in 2018 aan een promotieonderzoek naar palliatieve zorg. Inmiddels combineert ze dit onderzoek met de opleiding tot huisarts.