Methaan het op-één-na belangrijkste broeikasgas en is verantwoordeling voor ongeveer 20% van de klimaatopwarming. In tegenstelling tot CO2 komt de meeste methaan uit natuurlijke systemen, met name uit ondiepe meren. Toch hebben wij hier als maatschappij veel invloed op, omdat voedingsstoffen uit landbouw en temperatuurverhoging door klimaatverandering de methaan emissies verhogen. Hoe dit komt, en of dit terug te draaien is, is echter nog niet duidelijk. Dit proefschrift focuste zich daarom op de methaancyclus in meren, en hoe deze beinvloedt wordt door opwarming, voedingsstoffen en koolstof.
Er werd aangetoond dat opwarming zorgt voor een ander type methaanconsumerende bacterien in de bodem van meren, waardoor minder methaan werd geconsumeerd. Meer voedingsstoffen verhoogden methaanconsumptie, maar alleen bij lage hoeveelheden. Daarom neemt bij hoge hoeveelheden waarschijnlijk alleen methaanproductie toe waardoor meer methaan wordt uitgestoten. Meer koolstof vehoogde methaanproductie maar beinvloedde methaanconsumptie niet. Tot slot bleek dat methaan emissies uit ondiepe meren kunnen worden verlaagd door beheersmaatregelen die de voedingstoffen in ondiepe meren verminderen.
Hoewel klimaatopwarming een globaal probleem is, worden toenames in voedingstoffen en koolstof meestal door lokale factoren veroorzaakt. Het is daarom belangrijk om hun beschikbaarheid in ondiepe meren lokaal te verlagen, om zo methaanemissies te verminderen en klimaatverandering tegen te gaan.
Tom Nijman behaalde in 2017 zijn master bos- en natuurbeheer aan de Wageningen Universiteit. Het jaar daarop begon hij zijn promotieonderzoek bij de afdeling Aquatische Ecologie en Milieu biologie aan de Radboud Universiteit, waar hij eerder in 2015 ook zijn bachelor Biologie had behaald. Momenteel werkt Tom als postdoctoraal onderzoeker bij de afdeling waar hij zijn promotieonderzoek gedaan heeft en doet hij onderzoek naar CO2 emissies uit veenweidegebieden.