Het wat en waar: Geluiden om ons heen leren begrijpen

Mensen zijn toegerust met een buitengewoon gehoor. Niet in de zin van frequentiewaarneming, maar in de zin van ruimtelijke precisie. Onze hersenen hebben zich ontwikkeld om de kakofonie van geluiden waaraan we worden blootgesteld te kunnen begrijpen, en we zijn in staat om de locatie van meerdere geluidsbronnen om ons heen te bepalen. Dit vermogen wordt sterk belemmerd wanneer geluiden zeer kort na elkaar of zelfs tegelijkertijd in ons oor aankomen. In dit onderzoek hebben we de werking van ons auditieve systeem onderzocht met gedragsexperimenten om te proberen te achterhalen wanneer en waarom luisteraars in staat zijn de aanwezigheid en locatie van meerdere geluiden in een donkere kamer te bepalen. We kwamen erachter dat twee synchroon afgespeelde geluiden worden gelokaliseerd als één geluid, op een locatie tussen de fysieke locaties van beide geluiden in. Dit gedrag wordt aangetoond voor zowel de horizontale als de verticale richting. Het vermogen om de aanwezigheid (niet de exacte locatie) van twee geluiden aan te geven was onafhankelijk van het vermogen om ze te lokaliseren, en werd gemoduleerd door de plaatsing van de geluiden ten opzichte van het hoofd. 
  
Guus van Bentum is onderzoeker bij de afdeling Biofysica van het Donders Centre for Neuroscience. Hij doet gedragsexperimenten met gezonde menselijke deelnemers om te proberen de complexe neurale netwerken te begrijpen die ten grondslag liggen aan auditieve hersenfuncties.