De reformatorische gezindte in Nederland staat bekend als een subgroep met een lage vaccinatieacceptatie. Door de lage vaccinatiegraad in deze groep, hebben zij een hoger risico op uitbraken van infectieziekten. Dit proefschrift laat zien dat ongevaccineerde reformatorische adolescenten en jongvolwassenen die zich in een minder conservatieve reformatorische leefomgeving bevonden tijdens een mazelenepidemie in hun kindertijd, vaker de mazelen hebben gemist, waardoor ze mazelen kregen op latere leeftijd wat gepaard gaat met een hoger risico op complicaties. Ongevaccineerde vrouwen die geen rodehond krijgen in hun kindertijd lopen het risico om tijdens de zwangerschap besmet te raken, wat ernstige afwijkingen bij de ongeboren baby kan veroorzaken. Dit proefschrift vond dat meer dan de helft van de reformatorische vrouwen twijfelt of ze een rodehond antistoftest zou accepteren als dit aangeboden werd. Uit dit proefschrift blijkt ook dat veel reformatorische vrouwen twijfelen of ze de vaccinatie willen accepteren of weigeren wanneer zij een rodehond- of een kinkhoestvaccinatie aangeboden krijgen om zichzelf en hun ongeboren of pasgeboren kind tegen deze infectieziekten te beschermen. De onderzoeksresultaten geven inzicht welke medische en religieuze informatie reformatorische vrouwen nodig hebben, en op welke wijze ze door gesprekken met bekenden en zorgverleners en door zorgvuldige overdenking tot een vaccinatiebesluit willen komen.
Anne de Munter-Mulder (1987) werkte van 2010-2020 als verpleegkundige en kwaliteitsmedewerker bij GGD Gelderland-Zuid. Vanaf 2014 werkte ze ook als onderzoeker. Sinds 2020 is zij werkzaam als projectleider bij GGD GHOR Nederland. In 2013 behaalde ze haar Masterdiploma Klinische gezondheidswetenschappen aan de Universiteit Utrecht. In 2017 startte zij als externe promovenda bij de academische werkplaats AMPHI van het Radboudumc.