Kennis is in veel gevallen essentieel om gedrag als onrechtmatig te kunnen aanmerken. Weet de dader niet, en behoorde hij ook niet redelijkerwijs te weten, dan maakt zijn gebrek aan kennis vaak dat zijn gedrag niet onrechtmatig is. Er kan dan geen veroordeling tot schadevergoeding aan hem worden opgelegd. Het komt echter regelmatig voor dat personen uit de kring van de dader wel relevante kennis hebben (externe kennis). Denk aan hulppersonen, zoals adviseurs of aan familieleden van de dader.De Hoge Raad heeft in een arrest uit 2005 geoordeeld dat het onder omstandigheden mogelijk is dat de kennis van een derde aan de dader wordt toegerekend. Door die toerekening van (externe) kennis kan het gedrag van de dader alsnog als onrechtmatig worden aangemerkt. Er is echter in dit arrest niet verduidelijkt wanneer toerekening van kennis mogelijk is en welke maatstaf daarvoor geldt. In dit onderzoek wordt de maatstaf voor het toerekenen van externe kennis afgeleid uit het systeem van de onrechtmatige daad. Hierbij wordt ook een maatstaf gegeven voor het toerekenen van kennis van een derde aan de benadeelde bij de beoordeling van de eigen schuld. Er wordt uitgewerkt welke omstandigheden relevant zijn voor de beoordeling en welke argumenten de partijen moeten aanvoeren om te betogen dat kennis van een derde wel, of juist niet, aan de dader, of aan de benadeelde, moet worden toegerekend.
Elisabeth van Emden is sinds 2004 advocate, sinds 2012 bij NN Advocaten (Nationale-Nederlanden) in Den Haag. Elisabeth is penningmeester in het bestuur van de Vereniging van Aansprakelijkheids- en Schadevergoedingsrecht, voorzitter van een charitatieve instelling en zij vervult diverse (gast)docentschappen. Voorts is zij plaatsvervangend lid van de Raad van Discipline in Den Haag en redactielid van het tijdschrift Overeenkomst in de Rechtspraktijk. Zij verrichtte sinds 2016 als buitenpromovendus dit onderzoek.