Sanneke Brouwers had nooit verwacht dat ze met haar theologie-opleiding bij de krijgsmacht terecht zou komen: ‘Ik ben daar bij toeval ingerold, maar ik vind het na zestien jaar nog steeds een interessante omgeving waar ik als geestelijk verzorger mooi en belangrijk werk kan doen. Want militair zijn doet iets met mensen en betekent iets voor ze. Ik herinner me nog goed hoe ik zelf moest wennen aan het dragen van het uniform en de militaire omgangsvormen. De militaire opleiding die ik verplicht was te volgen, heeft mij nieuwe dingen geleerd, ook over mezelf. Bijvoorbeeld dat ik me kan overgeven aan de omstandigheden en fysiek meer aankan dan ik dacht. Dat het geen zin heeft om lang te discussiëren over hoe een tent moet worden opgezet, maar dat je het gewoon moet doen: uitvoeren, mars. Ook zag ik in de groep wat er gebeurde als iemand de leiding kreeg en de baas mocht spelen over de rest. Of praktisch: wat doe je als de helft van de slaapzakken nat is geworden en je een koude nacht in gaat? In de krijgsmacht leer je: één is geen, je bent als groep van elkaar afhankelijk en je moet wat voor elkaar over hebben. Waar leer je dat nog tegenwoordig? Ik leerde dus een beetje hoe het voelt om militair te zijn.
Aalmoezenier in het leger: thermometer in de eenheid én moreel kompas
Op het symposium over Trauma & Healing sprak aalmoezenier Sanneke Brouwers over haar werk in het leger. Zij ervaart dat militairen niet alleen met fysieke en mentale trauma’s terugkeren van een missie, ook moreel kunnen zij gewond raken. Een kijkje in het bestaan van een geestelijk verzorger in het leger is niet alleen zinvol, maar ook buitengewoon boeiend en fascinerend. In haar lezing vertelde Sanneke over haar werk, de positie van geestelijk verzorger in het leger en hoe het werk haar inspireerde tot een diepgravend onderzoek naar morele nood (moral distress) onder militairen.
Contactinformatie
- Organisatieonderdeel
- Instituut voor Oosters Christendom