Het onderzoek van Wierenga richt zich op zogeheten inhibitoire synapsen. Dit zijn hersenverbindingen, die voor de remmende signalen zorgen die de informatie verwerking in de hersenen sturen. Wierenga probeert de moleculaire processen te begrijpen die plaatsvinden als inhibitoire synapsen gevormd of verwijderd worden. Deze kennis wordt gebruikt om het ontstaan en verloop van hersenaandoeningen zoals autisme en de ziekte van Alzheimer beter te begrijpen.
Over Corette Wierenga
Corette Wierenga (Nijmegen, 1972) studeerde Theoretische Natuurkunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In 2002 promoveerde ze met het proefschrift “Functional interactions between interneurons and the pyramidal cell population in the hippocampal CA1 area” over de frequentie-afhankelijke koppeling tussen inhibitoire en excitatoire neuronen in de hippocampus van de muis. Hierna heeft ze onderzoek gedaan aan de Brandeis University in Waltham in Amerika van 2002 tot 2005 en aan het Max Planck Institute of Neurobiology in Martinsried in Duitsland van 2005 tot 2011.
Terug in Nederland ging Wierenga aan de slag als universitair docent aan de Universiteit Utrecht. Na een promotie tot universitair hoofddocent in 2015, verhuist ze per 1 september naar haar geboorteplaats om benoemd te worden tot hoogleraar Neurofysiologie aan de Radboud Universiteit.
Gedurende haar carrière heeft Wierenga haar eigen onderzoek kunnen financieren door het binnenslepen van verschillende subsidies en prijzen. Zo werd ze in 2008 onderscheiden met de Christiane Nüsslein-Volhard en ľOréal Germany awards en startte ze in 2012 een onafhankelijke onderzoeksgroep in Utrecht op basis van de prestigieuze NWO VIDI en Aspasia-subsidies.