- Het grondwettelijk recht om verzoekschriften in te dienen geldt als het ‘moederrecht’ van de politieke rechten en vrijheden.
- Ook gaan ze in op de lange geschiedenis van het verzoekschrift, een veelgebruikt instrument voor veel Nederlanders. De meeste Nederlanders konden namelijk tot de invoering van het algemeen kiesrecht in 1917-19 niet stemmen. Het petitierecht was voor hen het belangrijkste politieke instrument om hun wensen en noden kenbaar te maken.
- Ook daarna bleef het indienen van individuele verzoekschriften en massapetities in zwang (denk aan het volkspetitionnement tegen de plaatsing van de kruisraketten in 1985).
- Het recht om verzoekschriften in behandeling te mogen nemen moest door het parlement worden bevochten op de regering. Dat werd onderstreept door in 1816 de commissie voor de verzoekschriften in te stellen die daarmee de oudste vaste commissie van het parlement is.
De factsheet is geschreven voor Parlement en Wetenschap, een samenwerkingsverband dat Tweede Kamerleden voorziet van wetenschappelijke kennis over actuele onderwerpen in de samenleving. De Tweede Kamerleden kunnen hiervan gebruik maken tijdens het parlementaire proces. De Commissie heeft besloten ze openbaar te maken en beschikbaar te maken in een reader voor de leden. Na de verkiezingen volgt nog een technische briefing voor de Kamerleden met de experts.
Foto: Protest tegen uitloting studenten op Binnenhof; aanbieding petitie aan Tweede Kamer voorzitter Vondeling, 13 maart 1975. Fotograaf: Hans Peters, Nationaal Archief / Anefo